Het zit erop!

Wat was ik nerveus vanmorgen! Maar wat ben ik blij dat ik dit traject heb doorlopen. Op advies van Bettine heb ik bij de groepsfoto de triangle pose ingenomen, dat hadden Jan en ik ook zelf al bedacht dat dat de beste keuze zou zijn.

Bij iedere tweede set maakte Bettine een foto van mij, natuurlijk was ik niet normaal met de les bezig, het is dan toch heel anders. Af en toe kreeg ik aanwijzingen hoe ik beter in een houding kon komen om de foto zo goed mogelijk te laten lukken, al was het lastig om haar te verstaan, ik weet zeker dat ik mijn best heb gedaan en was ook erg blij met de geruststellende woorden van Bettine en Mary Ann tussendoor.

Bij de camel kreeg ik het even te kwaad, de emoties komen bij die houding echt volledig naar boven, maar dan is er ergens toch een drang die me dwingt om tijdens de tweede set door te zetten en zo goed mogelijk als het op dat moment ging mijn houding in te nemen. De waterlanders zaten hoog maar kwamen er pas na de laatste ademhalingsoefening echt uit, ik moest even naar Jan om hem een knuffel te geven want zonder zijn steun was ik echt niet zover gekomen.

Het was wel grappig dat ik achteraf hoorde dat meerdere vrouwen aan het eind van de les ook hun tranen lieten gaan door mijn emoties.

Jansje kon er niet bij zijn omdat zij stand by stond en nu in Chicago is, ben benieuwd hoe daar de bikram school is.

Ik ben geroerd door de lieve cadeautjes en kaarten die ik na de les mocht ontvangen van de trouwe 'medelevers' fijn om nog even rustig samen wat te drinken en na te praten. Super dat Lennart ook al 59 lessen erop heeft zitten, voor we het weten is het 3 november en is hij aan de beurt voor de foto shoot :)

Ik ben nog steeds niet helemaal terug op aarde, het is een bijzondere dag, heel veel post en van Jan als laatste cadeau een pot vrouwen mosterd, met het bericht erbij dat je pas op je 60e weet waar Abraham de mosterd haalt!

Tegen de tijd dat het zover is hoop ik vaker de honderd dagen bikram gedaan te hebben en me te kunnen blijven koesteren in de gedachte dat er zo veel lieve en bijzondere mensen in mijn omgeving zijn, wat een rijkdom.

Ik ga mijn mooiste foto's hier nog plaatsen na mijn vakantie, en Brigitte ik beloof je dat er ook op mijn eigen website een andere foto komt te staan - je hebt gelijk dat de foto die er nu op staat niet meer kan!

Ik wens jullie heel veel bikram plezier toe en heel veel dank voor alle steun, het heeft mij echt goed gedaan de afgelopen honderd dagen. Vrijdag 7 oktober zijn wij weer bij de les, en tot die tijd maar kijken hoe het is om vakantie te vieren zonder bikram, maar wie weet welke andere vorm van yoga er op Madeira op ons pad komt.

Namaste.

Hanny Tibboel-Snaathorst

Nog 1 dag - de leeuwen zijn weer terug!

De eerste paar lessen bikram yoga lijk je wel een gekooide leeuw, je kunt niet stil staan, kijkt om te heen, beweegt tussen de houdingen, en verspilt zo heel veel energie. Dit is heel normaal en gaat na verloop van tijd veranderen, de uitdaging is om te worden als een Afrikaanse leeuw die of volledig gefocused in actie komt of volledig ontspannen kan liggen.

Dit was weer een van de teksten van Isabella tijdens mijn 99e les, ik moet altijd zo om haar lachen, vind het fijn als ik op deze manier geprikkeld wordt. Wat ik wel jammer vind is dat het lijkt alsof ze haar power wat minder inzet bij de lessen, juist haar eigen manier van lesgeven was zo prettig en gaf extra energie. We hebben dit ook bij Dominique ervaren die beetje bij beetje zijn eigen input aan het verliezen was, geen idee of dit gestuurd wordt door Bettine of dat het toch zwaar is om in het buitenland voor langere tijd te verblijven zonder je eigen dierbaren.

Ik heb een heerlijke dag vandaag, voel me nu al een beetje jarig door de post die al kaarten bracht, een client waar ik het boek ' botox voor je brein' van kreeg, lieve Sandra die ook een cadeau meebracht wat ik morgen mag openen en de geheimzinnige tekst ' het is echt' erbij vermeldde...

Vijftig worden is leuk! Geeske mailde mij dat voor haar de jaren van 50 naar 60 getekend zijn door de vrijheid, geen verantwoording meer te willen afleggen over keuzes die je maakt, je loopt ondertussen lang genoeg mee om te weten wat je doet en waarom. Ik kan me hier wel in vinden.

Jan heeft ons vanavond lekker verwend, coquilles en champagne (voor het halen van mijn ehbo diploma) ja, zo blijf ik wel lekker aan de studie :) Ik hoop dat de bubbels van de champagne morgenochtend nog aanwezig zijn, dan ga ik bruisend door de 100e les heen!

Nog 2 dagen - misselijk

Helaas, na de vreemde les van gisteravond, was het vanmorgen ook geen feestje. Ik werd aardig misselijk tijdens de les en moest wat houdingen overslaan, zo jammer!

Bettine was weer aan het fotograferen, de zwangere vrouw die zondag is uitgerekend was er vandaag ook weer, zo'n mooie buik en zo bijzonder dat zij gewoon nog de les kan volgen, dat worden vast hele mooie foto's.

Misschien zijn het ook wel de zenuwen dat het eind in zicht is waardoor ik me niet optimaal voel. Terwijl ik aan de andere kant heel blij ben dat ik weer het gewicht heb bereikt als met onze trouwdag, dat is echt super. De versapers neem ik ook mee in mijn handbagage naar Madeira, meteen een goede manier om op vakantie ook voldoende groente te kunnen nuttigen, want mijn ervaring is dat je daar met uit eten gaan niet veel verder komt dan wat sla bij de maaltijd.

Nog 3 dagen - waar zijn de kamelen?

Een bizarre les! Wel heel bijzonder voor mij om te ervaren dat je collectieve energie echt iets met je doet in de lesruimte. Voor mijn gevoel hing er vanavond een dikke zware wolk in de ruimte waardoor alle energie naar beneden werd geduwd. Ik had heel veel moeite om de oefeningen te doen en was ook mentaal uit balans na de les.

Het was bijzonder om te horen dat het voor iedereen een zware les was geweest, soms ervaart de een de les als zwaar en warm en gaat een ander als een speer, maar nu waren alle reacties in de trend van pffff. Ik stond zelfs met kippenvel onder de douche na de les.

Isabella vroeg zich ook hardop af tijdens de camel waar alle kamelen waren gebleven, er was nl bij de tweede serie maar een vrouw die de hele oefening in de houding kon blijven staan.

Nog 4 dagen - Help een fotocamera!

Lekker is dat, Bettine die zegt dat het niet uitmaakt hoe goed je de houding doet, het is allemaal oefening, en dan zie je ineens dat ze een fototoestel in de zaal heeft meegenomen. Alle stressoren in mijn lichaam gaan meteen activeren, boemberdieboem doet mijn hart en dan maar rustig doorgaan met adem in door je neus, adem uit door je neus, ja dat lukt nog wel maar verder is het vanavond alsof ik topsport aan het bedrijven ben!

Mijn gedachten vliegen op hol, hoe moet ik zaterdag in hemelsnaam de houdingen doen terwijl er foto's gemaakt worden??? Jullie begrijpen het natuurlijk al, ik heb in ieder geval nog heel veel lessen te gaan voordat ik echt zover ben dat ik gewoon mijn ding kan doen en luisteren naar de aanwijzigingen, adem in door je neus, adem uit door je neus....

Goede aanwijzing gekregen bij de eagle pose, ook daarbij mogen de billen verder naar achteren dan ik dacht. Na de les nog even met Isabella staan kletsen, omdat wij volgend jaar maart naar Uruguay gaan, kunnen we ook bij haar langs in Buenos Aires, wie weet heeft ze dan haar eigen school. Ze geeft mij altijd een vrolijk en open gevoel, prettig.

Af en toe bekruipt me nu de gedachte dat het best wel vreemd zal zijn om niet meer iedere dag te gaan, in hoeverre ga ik het straks missen, moeten we op Madeira in onze hotelkamer aan de slag met de opgenomen cd's van Bikram, of naar een yogales? Of is het juist fijn om te wandelen, lezen en weer uitgerust tijd te hebben voor elkaar? Dat is voor latere zorg, nu tijd om wat leuks met een struik broccoli te gaan doen.

Nog 5 dagen - waar blijft de tijd?

Het is weer ren-je-rot geweest sinds vorige week donderdag. Na de bikram en 's middags werken, door naar Amsterdam voor de presentatie van het boek van Onno Bosma 'de verleidingen van Johan Metsiers' een politiek getinte roman met autobiografische stukjes. Onno is de partner van Ella Vogelaar, vandaar onze link.

Wij hebben het boek natuurlijk meteen gekocht, heeft Jan ook alvast wat leesvoer voor de vakantie.

Vrijdag werken, 's avonds bikram, niet veel over te melden, het ging gewoon zijn gangetje. Zaterdagochtend ook, daarna door naar de kapper en op naar de baby shower die Bibi haar zus had georganiseerd. Weer een nieuwe ervaring voor mij, als je je echt oud wilt voelen is het goed om je te herinneren hoe alles ging tijdens de periode dat ik zwanger was en hoe nu de dingen gaan, wat een wereld van verschil. Niet alleen de voedingsregels die nu opgelegd worden, maar ik hoorde ook dat inbakeren nu ook weer verboden is, nou ik heb er erg goede ervaring mee!

Zondag bijeenkomst van de internationaal erkende schoonheidsinstituten in Nederland (Cidesco). Naast het bijkletsen hebben we 's middags een workshop zijdeverven gedaan, nooit verwacht dat ik dat zo leuk zou vinden! Ik heb een prachtige chiffon sjaal in groentinten hieraan overgehouden, echt heel blij mee. Daarna racen naar de bikram, maar ik was er ruim op tijd. Het ging wel lekker, het blijft gewoon een feit dat na de les mijn lichaam en geest beter aanvoelen dan ervoor.

Maandag wilde het veel minder, ineens na de cobra heel veel last van mijn onderrug, ik kreeg bij de locust pose mijn benen niet eens de lucht in. Dan lig ik me meteen weer zorgen te maken hoe dat zaterdag moet gaan als ik weer ergens last van heb op dat moment. ... niet erg constructief denken noemen ze dat :)

Mijn enkels waren ook weer aan het protesteren, dus val neer - sta op en doe het opnieuw was zo ongeveer het regime gisteravond. Misschien ook wel veroorzaakt doordat ik me weer lekker aan het druk maken was over het ehbo examen wat ik vanmorgen moest afleggen, gelukkig geslaagd ( maar de man die gelijk met mij moest helaas niet ).

Gisteravond wel heerlijk gegeten. Jan had Italiaanse zomertruffel als cadeau voor na de les van vrijdag gekocht, en het leek ons zonde om dit tot na de vakantie te bewaren. Lekker met zeeduivel uit de oven, sperzieboontjes met taugé en ravioli met paddestoelen, het leek wel feest :) Alleen mijn plan om deze week alleen maar groenten en fruit te eten is maandag in ieder geval niet gevolgd.

Nog 10 dagen - de moed zit er weer in!

Gisteren een heftige dag, ik moest mijn verplichte bijscholing elektrisch ontharen en ontharingstechnieken doen, omdat deze behandelingen deels vergoed worden door de zorgverzekeraars is het van belang om de bijscholingen up-to-date te houden, maar wat een crime. Ik word afgestraft voor het feit dat ik een erg goed apparaat in huis heb, waarbij ik niet meer zelf hoef te berekenen hoeveel stroom bij welke haar en welk huidtype, maar bij de bijscholing moest dat wel weer gebeuren, dus dat was even zweten.

Wat wel erg leuk was, was om fysiek te ervaren dat de behandeling met mijn apparaat een stuk minder pijnlijk is dan met de goedkopere varianten, en dat heb ik niet eerder zo kunnen testen. Verder ook weer een les dat mijn tarieven hiervoor te laat liggen, dus per 1 januari aanpassen.

Daarna Jan op kantoor opgepikt in Amstelveen en omdat we nog genoeg tijd hadden, langs de Tarwegraskoning gereden om onze bestelde Versapers te halen, wat een ervaring! Helaas was de man in kwestie ervan uit gegaan dat ' die mevrouw van de mail ' met titanium chroom bedoelde, maar deze dame had haar huiswerk gedaan, en titanium is een nieuw model, en hoewel chroom erg mooi is, na twee dagen gebruik zit het vol met vingerafdrukken en ik hou niet van poetsen.....

Dus met een zak tarwegras en de belofte dat het bestelde apparaat vandaag geleverd zou worden op huis aan. Daar lag goed nieuws in de brievenbus, mijn diploma orthomoleculaire voedingsleer met een 9,5 fijn!

Stuiterend door naar de bikram, ik was echt moe van alles wat er de dag gepasseerd was, maar echt tijdens de les gebeurt er toch steeds weer een wondertje, de moeheid is weg en als een nieuw mens gaan we weer op huis aan.

Vandaag ook weer een lekkere les, Bettine vroeg zelfs tijdens Tree of ik mijn been omhoog kon houden, maar helaas gaat dat een beetje beter met droge benen, maar met een bezweet lichaam glijdt mijn been nog halverwege mijn dijbeen, het zou zo leuk zijn als ik hiermee nog een stap verder kan komen.

Ik ga ook niet meer mijn best doen om dingen te veranderen die bij mij horen, die Hanny Hanny maken, ik zoek uitdagingen en ben iemand die zich van het ene project in het andere kan storten en dan weer iets heel anders kan gaan doen, nou ja, dat ben ik.

Volledig accepteren wat het hier en nu brengt kan ik na blijven streven maar niet met druk uit mezelf en genieten van het feit dat ik veel meer rust vind in de les dan een half jaar geleden is een fijn gevoel. Minder bewust van wat de mensen om mij heen aan het doen zijn is prettig.

Ook even zelf een testcase geweest voor een behandeling, ik heb mezelf vandaag tussendoor een glycolzuur peeling gegeven, en daarna mag je niet sporten en zweten.... nu weet ik dat dat prima gaat, dus de dames en heren bij mij in de stoel kunnen een leuke herfst tegemoet zien, met een goed gehydrateerde en gladde huid (nou ja gladdere...)

Nog 12 dagen - verwennerij

Wat een verrassing vanavond, niet alleen heeft Nilca onze matten in de zaal gelegd - het was ontzettend druk en wij laat - maar ik kreeg van haar ook een gevulde weckpot met kruidenolie, zelfgemaakt. Ik was ontzettend verrast, zo attent en zo in de roos. Op dag 100 is het tijd om de olie te filteren en donker weg te zetten, dan na de vakantie smullen maar, door de salade, over de vis, mmmm.

Ik kwam ongeveer stuiterend aan bij de bikram na een drukke en zeer afwisselende werkdag, toch is het dan alsof ik in een warm bad terecht kom. Hartelijke gezichten, meelevende vragen en ik vind het toch bijzonder dat ik in zo'n korte tijd zo'n leuk contact met verschillende vrouwen heb gekregen, ook een cadeau!

Met José bijgepraat over de ontwikkelingen over het stukje grond, ook hierbij is het waarschijnlijk geen toeval dat mijn geduld op de proef gesteld wordt :)

Jansje heeft een lastige blessure overgehouden aan het seminar, naar voor haar want nu zit het hardlopen er even niet in, en dat is voor haar toch een belangrijke activiteit, ik hoop dat het snel verbetert.

Fijn om Erna weer te zien, ze heeft zich voorgenomen om de komende twee weken ook iedere dag te komen, even wat extra tijd voor zichzelf vrijmaken in een moeilijke periode, goede zet.

Voor vandaag is het in ieder geval wel zo dat ik me weer helemaal lekker voel, accepteer de pijn in mijn lijf als bijzaak, en ik vind het zo fijn om net dat beetje extra aan een ander te geven, tijdens het werken vandaag viel me dat ook op. Huidmicroscoop ingezet - voor het eerst - ik heb het apparaat al weken op proef, maar het valt niet echt mee om er goed mee om te gaan - maar wel hiermee duidelijk gekregen dat een moedervlek in het gezicht bij iemand niet volledig verwijderd is, dus foto gemaild naar haar voor de dermatoloog en afwachten wat zijn reactie is...

Ik verheug me op onze vakantie, alles laten bezinken en weer wat meer tijd voor elkaar, want dat schiet er toch wel bij in en dat is ook niet de bedoeling. Mijn eindverslag over de honderd dagen ervaring zal ik denk ik dan ook na Madeira schrijven, maar zo ver is het nog niet. Ik blijf het doen, vooruitdenken en plannen, het leven in het moment en alleen in het moment zijn is zeker nog geen bereikt doel. Wel vandaag in de drukte goed mijn focus gehouden, niet teleurgesteld als ik uit de houding viel en ontzettend staan transpireren, want wat was het warm..... en dan maar hopen dat ik niet gespetterd heb op de mensen om me heen.

Nog 13 dagen - mosselen en knoflooksaus

Zijn als een zondagse lunch een goede ondergrond voor een pittige les :)

Tja, welke keuze maak je in het weekeinde? Op zaterdag was het vroeg uit bed om naar de bikram te gaan en tijd genoeg te hebben voor de andere dingen die we wilden doen, maar om dan ook op zondagochtend weer om 9 uur de warmte op te zoeken is voor mij een beetje te veel van het goede. Consequentie was dus om niet 's avonds voor pa in Rotterdam te koken, maar tussen de middag... Ik was bang dat in dit geval de drie uur ruimte tussen het eten en de training aan de krappe kant zou zijn, maar het ging echt lekker. Kreeg ook veel ruimte om me heen :)

Na de les nog even met Isabella staan praten, vertelde haar dat we haar Speedy Conzales noemen, maar dat het wel een positieve klank heeft voor ons. Ze was wat bezorgd of ze goed te verstaan is, ik heb aangegeven dat ik haar goed kan verstaan en dat ik soms hoor in de kleedkamer dat het voor anderen wat lastig is. Maar ach ook het engels zonder spaans accent is voor veel mensen niet altijd even makkelijk te volgen. Verder heb ik haar gezegd dat ik haar lessen erg prettig vindt, er zit een fijne dynamiek in en de manier waarop ze me aanmoedigt om nog net iets hoger of verder te gaan stimuleert op een heel prettige manier.

Het heeft me goed gedaan om te kunnen genieten van de les en me lekker niets aan te trekken van het omvallen bij de balanshoudingen.

Zaterdagmiddag zijn we spontaan bij Diederik en Jose langs geweest. Het stuk grond naast hun tuin komt ook in de verkoop en spreekt ons meer aan dan de andere tuin. Helaas wil de eigenaresse het pas per februari verkopen en ligt de prijs voor ons nog aan de hoge kant. Afwachten dus. Wel heel spannend want het lijkt me echt heel fijn om zo'n plek te hebben met de mogelijkheid lekker groenten te verbouwen e.d.

Zondag bij pa ook de druiven geoogst, wat appeltjes geplukt en voor hem meteen sap gemaakt. Diederik had een fantastische slowjuicer, vers appelsap van de boom bij hen heeft ons snel overtuigd dat dit wel een mooie aanwinst kan zijn voor op ons kookeiland.

Kortom, het weekeinde stond weer eens in het teken van voeding :) het blijft toch een grote passie van mij in alle opzichten, van lezen erover, tot recepten uitzoeken, koken, boodschappen doen maar ook de tomaatjes die zo fijn groeien op het dakterras en de kruiden die ik zo vers kan knippen.

Nog 16 dagen - Acceptatie?

Sorry, ik heb de afgelopen dagen geen puf gehad om te schrijven. Mijn dagelijkse ritme was anders door twee dagen ehbo-cursus en het valt niet mee om weer te noteren dat ik het zwaar heb.

Gisteravond voor de les even met Bettine gesproken (ik was meteen in tranen) over het feit dat ik het zo moeilijk vind dat de andere verhalen van mensen die honderd dagen hebben gedaan, zo lovend zijn over de laatste maand en dat ik het gevoel heb dat ik achteruit aan het lopen ben. Ik merk geen enkele progressie meer in de houdingen, nou ja, vandaag kon ik voor het eerst helemaal in een stap terug uit de triangle pose...

Zij gaf voorzichtig aan dat er van binnen echt heel veel veranderd is en dat er wel degelijk dagelijks nog dingen veranderen, maar dat ik te veel te snel wil en baal dat het niet gaat zoals ik had verwacht. Tja en dat is confronterend. Normaal zet ik mijn zinnen op iets en ga gewoon door tot ik mijn doel bereikt heb, maar dat gaat bij yoga niet zo.

Het luchtte wel op om aan te geven waar ik sta, compleet met zere rug, zere achterkanten van mijn benen, moeheid, ontzettende trek in lekkere dingen en behoefte aan zon en vakantie.

Vandaag een berichtje van Wytz dat Pepper die in Amsterdam met de honderd dagen begonnen is er al mee gestopt is, te veel last van blessures en zij is toch echt een bikkel, maar doet ook erg veel andere sportieve activiteiten, het is tenslotte haar werk, toch jammer.

Afmaken doe ik het zeker, en ook na de vakantie zal ik echt weer regelmatig aanwezig zijn, ik zie echt de positieve kanten en ben heel blij dat ik mezelf dit cadeau geef, dat is de andere kant van de medaille

Nog 21 dagen - het gaat nog steeds alle kanten op

Vrijdagavond en zaterdagochtend de lessen gedaan, wat een verschil tussen deze twee lessen!

Vrijdagavond een nieuwe stap voorwaarts gezet, ik heb een eerste stap gezet in het verder uitvoeren van de fixed firm pose, vreselijk gelachen toen ik niet meer overeind kon komen! De rek die deze oefening met name uitoefent op de rectus femoris (onderdeel van de vierhoofdige dijbeenspier) maakt duidelijk dat hier nog heel wat werk verzet kan worden, en ook waarom ik moeite heb met het juist achteroverbuigen bij camel en de half moon pose.

Na de les kwam er een vrouw naar me toe in de kleedkamer die ik heel lang niet gezien had, ze gaf me complimenten dat ik zo goed in shape ben gekomen tijdens deze honderddaagse, en onder de douche haakte iemand anders erbij aan door te zeggen dat ik steeds mooier wordt, ik kom steeds opener over. Pfff wat een complimenten, terwijl ik zelf juist in een super kritische fase zit waarin ik het gevoel heb dat ik me achteruit beweeg tijdens de lessen.

Zaterdagochtend was dat in ieder geval aan de orde, ik voelde me rot, was al ontzettend aan het transpireren tijdens de standing deep breathing oefening, en de tranen volgden na een paar houdingen. Het was extra vervelend omdat het niet druk was en er geen bekenden waren, dus ik heb maar naar de grond gekeken en het over me heen laten komen. Geen idee waar de tranen vandaan kwamen, maar een groot deel van de zaterdag voelde ik me niet prettig.

De half tortoise is trouwens ook een goede houding om te doen als je last hebt van migraine of van slapeloosheid vertelde Isabella.

Jan heeft nog wat interessante quotes ontdekt op het internet die ik graag met jullie deel!

Bikram says...

"You haven't even started living yet!"

"You cannot bring the light when you're living in the dark."

"You should be ashamed of yourself acting like an average person."

"When you come out of here (teacher training) you will have a million mile gap between you and everyone else you know."

"If someone can steal your peace from you, you're the loser."

"One life is not enough."

"Take it easy, honey."

"Having means nothing if you don't know how to use it."

"You can't have a sick body and a screw loose brain."

"Eat shit and die."

"Welcome to the torture chamber."

"Excuse me for living."

"Confess the truth. Follow the truth."

"Just think of it!"

"The easiest thing in the world is quitting."

"I hate boring people!"

"The saddest thing in my lifeis that nobody understands me."

"lock the knee lock the knee lock the knee..."

"Poison kills the poison. Pain kills the pain."

"The blind cannot lead the blind."

"Yoga is your gas station."

"Yoga makes you bulletproof, windproof, waterproof, stressproof, sexproof, moneyproof, fireproof..."

"99% right is still 100% wrong."

"If you try the right way you get 100% benefit."

"Have the guts to confess the truth."

"Hell is the only way to get to heaven."

"You only have to travel six inches in your life. That is the distance from your mind to your heart."

"Yoga is everything."

"An empty barn is better than one full of naughty cows."

Nog 23 dagen - Argentijnse wijsheid

Het is belangrijk om tijdens de yoga zo min mogelijk na te denken, alsof je aan het mediteren bent. Een bekende Argentijnse cabaretier zegt hierom: 'Alles wat je vasthoudt in je lichaam gaat uiteindelijk rotten, loslaten dus, ook al die gedachten'.

Helaas geen vroege ochtendles dit jaar, Bettine zegt dat de school er nog niet aan toe is, te weinig mensen komen vroeg hun bed uit voor de les. Jammer, want voor mij zou het echt het leven een stuk makkelijker maken. Verder is het afwachten hoe september verloopt qua drukte of er vanaf oktober weer lessen bij zullen komen.

Met de aanwijzingen van gisteren kwam ik tijdens de camel niet verder dan wat achterover kijken en heel erg gelet op de spanning aan de voorkant van mijn bovenbenen. Moeilijk, maar ik zie nu dat ik lang zo ver niet naar achteren kom, dus het zal wel weer een stap achteruit zijn om uiteindelijk de goede stap vooruit te kunnen maken.

Focus gaat steeds beter, zeker als er geen nieuwe zijn en het niet al te druk is. Mijn hele rug blijft flink gevoelig, enkel nog in ontwikkeling. Ik voel me wel weer wat rustiger in mijn hoofd en nu maar weer een lange dag aan het werk.