Na twee nachten heel kort te hebben geslapen, gisteravond maar een rustgevende pil van Dr. Vogel voor het slapen gaan genomen, dat hielp. Om kwart over zes wakker en zoals een echte vrouw in de overgang, badend in het zweet. Je zou toch denken dat met al dat vocht wat je verliest tijdens de les er niets meer overblijft, maar niets is minder waar.
Om zeven uur ging de wekker, twee keer op repeat gedrukt tot Jan ingrijpt en zegt dat het de hoogste tijd is, maar ik heb helemaal geen energie in mijn lijf.... om kwart voor acht twee glazen smoothie gedronken van vers fruit, kruidenthee en een kop koffie in de hoop dat dit helpt om mij straks door de les heen te laten komen.
Verder heb ik gisteravond bedacht dat het leuk zou zijn als er meer interactie zou komen op deze blog. Het is best lastig om op een leuke manier te schrijven over mijn dagelijkse activiteiten en belevenissen rondom de bikram lessen, maar toch een stuk lastiger dan een reisverslag bijhouden zoals ik heb gedaan toen ik fietste van Oost-Thailand, via Laos naar Vietnam, dan gebeuren er echt bijzondere dingen. Dit is een langzaam lopend proces en moeilijker te benoemen.
Het was een vreselijk kippenhok toen ik de lesruimte vanmorgen binnenkwam, precies het gekakel van een woensdagochtend in een damessportschool....ik heb het zwaar gehad, werd misselijk van de acetongeur die mijn lichaam naar buiten bracht, positief punt daarvan is dat ik dus op dat moment vet aan het verbranden was, yippie!
Misselijk tijdens de kameel, toen ging ik bijna onderuit en aan het eind van de les weer dat brok in mijn keel. Vergeet dat steeds te vermelden, maar als het heftig is geweest, krijg ik het gevoel dat ik ook zou kunnen huilen, maar dat komt maar niet. Zal wel een kwestie van wachten zijn tot daar ook een doorbraak komt. Nu maar ervaren hoe het is om aan het werk te gaan na de les, en morgenochtend heb ik weer een nieuwe kans.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten