Gisteravond weer genoten van de film Julie en Julia, ik had deze al gezien in het vliegtuig naar Nepal een paar jaar geleden, echt voor mij de ideale film om me helemaal bij op te laden en ontzettend te genieten. Ook duidelijk dat Sander zijn moeder goed kent, hij stuurde een sms om me erop te attenderen dat er een film bezig was die mij wel aan zou spreken :)
Koken is een vorm van therapie voor mij, ik word er gelukkig en vrolijk van, heerlijk om anderen te verwennen met een zelf bereide maaltijd, en voor mezelf ligt de uitdaging er iedere keer weer in om iets nieuws uit te proberen, favoriete recepten heb ik niet.
Honderd dagen bikram is therapie van een andere orde, geen gemopper als iets niet lukt, of genieten van een hemels smakende hap, nee dit is meer een regelrechte confrontatie met diep gelegen emoties. Achteroverbuigingen brengen tranen naar boven die niet te stoppen zijn, ik heb nog geen contact met de oorzaak of achterliggende reden van deze tranen, maar laat het maar gebeuren.
Fysiek is er ineens sinds gisteren een confrontatie met een ontsteking in de omgeving van mijn kaakhoek en oor, mijn mond gaat niet goed meer open en eten is lastig. Geen idee waar dit nu weer vandaan komt, ik neem, geheel tegen mijn gewoonte in, maar regelmatig paracetamol om de pijn te verlichten en hoop dat er snel verandering komt.
Morgenochtend weer een nieuwe kans om mijzelf beetje bij beetje af te pellen en verder op zoek te gaan naar de essentie, ik ben benieuwd.
Heel veel sterkte morgen!
BeantwoordenVerwijderen