Dag 42 - Misselijk

Wat een tegenvaller vanmorgen, de hele les heb ik me ontzettend misselijk gevoeld, was voor het eerst weer in lange tijd erg blij dat de les afgelopen was, jammer!
Natuurlijk zoek ik redenen en wat ik kan bedenken is dat ik te laat mijn aardbeien-sinasappel ontbijt heb genomen, toch nog koffie naast de kruidenthee en al twee nachten te weinig geslapen. Het was extra jammer omdat ik vanmorgen verrast werd door Ozlem, die voor het eerst naar de les was gekomen, super van haar, en een extra motivatie voor mij om lekker bezig te gaan. Nu hoop ik maar dat ze morgen of zaterdag komt voor de tweede les, want de eerste les is alleen maar overleven in de warme ruimte weten we allemaal, daarna gaat het tenslotte meteen een stuk beter :)

De nieuwe aanwijzingen hebben me trouwens al lekker wat spierpijn bezorgd.

Regelmatig wordt mij gevraagd hoe het me bevalt om iedere dag te gaan. Volgens mij lukt het alleen maar als je echt diep van binnen de keuze gemaakt hebt om de 100-dagen challenge aan te gaan.
Ik moet zeggen dat het door de week volledig opgenomen is in onze dagelijkse routine, natuurlijk super dat Jan zo solidair blijft en het maakt ook praktisch gezien veel handelbaarder. Het late eten 's avonds na de les, ik kan echt niet overleven op een soepje of een boterham, mentaal niet, ik hou gewoon te veel van eten maar ook fysiek gezien heb ik echt iedere dag na de les trek.
In het weekeinde is het wat meer passen en meten, nu zaterdag bijvoorbeeld viert Sander zijn verjaardag, hoe laat gaan we daarheen, hoe combineren we het met de boodschappen en andere zaterdagse activiteiten, en wat dan zondag, want dan komt mijn moeder eten samen met haar nicht, dus dan moeten we wel naar de vroege les, zodat ik op tijd de keuken in kan en dat combineert niet met de middaglessen, dus zaterdag dan maar iets later opstaan en de les om 11.15 doen, want twee dagen in het weekeinde ook de wekker om 7 uur zetten om vroeg iets te kunnen eten is niet fijn.

In de mand van mijn fiets vond ik na de les een 'Peijnenburg complete start koek' , het is grappig om te zien hoe een fietsmand regelmatig mensen uitnodigt om er iets in te deponeren.

Dag 41 - watje

Ja, ik ben blijkbaar een watje omdat ik bij de laatste ademhalingsoefening stopte omdat ik zwarte vlekken voor mijn ogen kreeg. Omdat Mary-Ann tussen de twee sessies ademhalingsoefeningen aangaf dat het juist belangrijk is om door te gaan als je het zwaar hebt, ga door tot je kramp in je buik voelt, go for the sixpack,  vertelde ik haar na de les dat ik stopte omdat het niet meer ging. Ik kreeg het gevoel dat ik niet serieus genomen werd, goh, de hele les gaat het goed en bij de laatste ademhalingsoefening word je duizelig??

Ook bij de camel ben ik regelmatig te duizelig om de eerste set goed te doen, op de een of andere manier is het niet eenvoudig voor mij om vanuit de liggende houdingen ineens weer hoog op mijn knieën te gaan zitten zonder duizelingen, misschien heeft het ook met mijn bloeddruk te maken bedenk ik me nu.

Afijn, zij kiest ervoor om langer de ademhalingsoefening te laten uitvoeren dan Bettine doet, omdat het een belangrijke oefening is die goed geoefend moet worden, ik heb blijkbaar meer tijd nodig om dit ook goed uit te kunnen voeren, dus vandaag is "watje" de conclusie van mijn docente.

Morgen weer een nieuwe dag, met nieuwe kansen en uitdagingen.

Een beetje surfen op het internet maakte duidelijk dat Mary Jarvis al 25 jaar les geeft voor bikram scholen, in het begin heette Bikram yoga trouwens gewoon yoga in de USA. Wel leuk dat je zoveel info op het net kunt vinden. Mary gaat seminars geven op alle scholen in Nederland. Ik verheug me erop, en zal binnenkort wat meer wetenswaardigheden over haar verwerken in mijn blog.

Dag 40 - Vleugels

Heerlijke les gehad vanavond! Het ging echt super, zelfs de standing bow ging een stuk beter dan anders, mijn voet kwam nu in ieder geval een keer in de buurt boven mijn hoofd, in plaats van dat deze bijna mijn buurman of -vrouw raakte :)
Weer een aanwijzing van Bettine over de cobra pose, tja dat hoor je dus ook tussen je schouderbladen te voelen en ik weet nu wat je moet voelen, auch....
Hoop niet dat ik te hard van stapel ben gelopen, want mijn rechterknie wil nu niet eens meer de trap op lopen, maar mentaal vlieg ik naar boven, dus dat is een mooie compensatie.

Op dit moment is het lastig om iets te melden over de andere ontwikkelingen die ik doormaak, ik heb het gevoel dat alles rustig voortkabbelt, hoewel ik wel beter met lastige situaties om kan gaan dan voorheen. Ook merk ik het nu zelf sneller op wanneer ik te snel ergens op reageer door iets te stellig te zeggen terwijl dat niet mijn bedoeling is. Het feit dat ik me dit nu de afgelopen paar dagen een paar keer heb gerealiseerd is voor mij ook een grote verandering. Zo zie je maar, denk je dat je niets te melden hebt en dat er niets bijzonders gebeurt, als je even de tijd neemt om ergens rustig bij stil te staan blijken er toch grote ontwikkelingen plaats te vinden.

Dag 37, 38 en 39- Aanwijzigingen

Ik had vorige week in de kleedkamer een vrouw gesproken die het niet meer zag zitten, de les was te zwaar en ze dacht erover om te stoppen met de bikram. Ik heb haar toen de tip gegeven om meer de focus op haar ademhaling te leggen en niet zo hard te werken aan de oefeningen, sinds ik dat zelf ook meer probeer merk ik namelijk dat de les dan makkelijker vol te houden is, en dat je beetje bij beetje verder komt in de houding.
Na de les van zondag kwam ze naar me toe, dat ze zo geïnspireerd was door ons gesprekje, de les was veel lekkerder gegaan dan eerdere lessen en ze was vol enthousiasme om verder te gaan met bikram; daar word ik nu zo ontzettend blij van, zo eenvoudig is het om iets voor iemand te betekenen, heerlijk!

Bettine heeft mij weer tips gegeven hoe ik mijn houdingen kan verbeteren, heel fijn. Bij de cobra pose (Bhyjangasana) moet ik mijn handen veel verder naar mijn heupen plaatsen dan ik deed, hierdoor ontstaat er ook rek aan de binnenkant van mijn polsen en dat voel ik!

Was ik zo blij dat ik eindelijk bij de head to knee pose (Janushirasana with Paschimottanasana) mijn benen recht op de grond kon krijgen, moet ik nu mijn tenen meer naar me toe trekken, en kan ik dus mijn benen niet meer recht op de grond krijgen, maar veel erger, een enorme rek - lees pijn - in mijn kuiten en knieholten is het gevolg - daar moet nog heel wat werk verzet worden.

Verder gaat het lekker, door de week hebben we ons ritme goed te pakken, in het weekeinde is het wat meer puzzelen om alles een plek te geven en voldoende tijd te hebben om ook te ontspannen, maar ach bikram is toch ook ontspanning?

Dag 36 - Uit balans

Het blijft een wankel evenwicht, ging het begin van de week echt super tijdens de les en verder eigenlijk ook prima, sinds gistermiddag ben ik helemaal van slag door een ansichtkaart (het gaat te ver om het helemaal toe te lichten op deze plaats). De samenwerking tussen geest en lichaam wordt in rap tempo duidelijk als je je met de bikram yoga bezighoudt. Het ging dus niet lekker vanavond, de pijn in mijn knie houdt aan en ook mijn rug is in protest gegaan.
Gewoon doorgaan is het devies, het hoort er allemaal bij, stoppen voor het pijn gaat doen en morgen weer kijken hoe mijn lichaam voelt.

Eerst maar zien dat ik die kaart uit mijn hoofd kan zetten. Gelukkig heb ik nog 64 dagen te gaan, want wat heb ik nog veel te leren!

Dag 35 - Fysiek versus mentaal

Vanmorgen was ik weer lekker stijf, mijn knieën weigerden weer dienst tijdens de laatste twee vormen van Akward pose, maar verder rustig aan mijn ding gedaan.
Mentaal voelde ik me sterker vandaag, goed bij mijn ademhaling gebleven het grootste deel van de tijd, en mijn concentratie gaat vooruit, ondanks het feit dat er hier en daar in de zaal aardig wat gekreund en gesteund werd :)

In mijn hoofd krijgen een aantal zaken ook meer en meer vorm, eind augustus ga ik het examen orthomoleculaire voedingsleer doen, dan is dat losse eindje ook afgerond en ik vind dit echt heel erg interessant.
Vakantie naar Madeira is geboekt voor 26 september, lekker 11 dagen samen weg.
Ik ben van plan om daarna op de dinsdagmiddag niet meer te gaan werken, een middag per week echt vrij om iets anders te gaan doen, spannend!
Nu maar eens kijken wat de komende maand voor ontwikkelingen met zich meebrengt.

Dag 33 en 34 - Echt, geen dag is hetzelfde

Gisteren weer heerlijke training gehad, het ging goed, en een echt lekker gevoel dat ik nog tweederde te gaan heb van dit avontuur. Ik ben best benieuwd waar het me gaat brengen.
Bettine had een goede opmerking tijdens de les, probeer niet zo streng te zijn voor jezelf en altijd maar de focus te leggen op datgene wat beter kan of niet goed gaat, maar kies iedere dag iets uit waar je trots op kunt zijn dat je dat gedaan hebt, maakt niet uit hoe het ging.

Ja, dat is voor mij iets om bij stil te staan.

Vandaag denk ik daar maar even aan terug, ineens last van mijn knieën bij de warming up oefeningen, ik kon ze echt niet meedoen. De rest van de les miste ik de energie en feedback van de afgelopen dagen, maar  eigenlijk is dat even prima nu, morgenochtend weer een les, en even iets minder diep gaan in de les is ook goed, ik was er weer na een drukke werkdag en morgenochtend ben ik er weer met frisse energie.

Grootste pluspunt dat ik zelf nu merk is mijn focus die echt aan het verbeteren is.

Dag 32 - als een trein

"Mijn lekkerste les ooit - dank je wel" waren mijn woorden vanavond tegen Bettine na afloop van de les. Ik moest me vreselijk haasten om op tijd te zijn, tas nog snel opnieuw ingepakt omdat de handdoeken nog niet droog waren, lag op een 'vreemde' plek in de zaal maar het ging ontzettend lekker.
Voor de les heeft Bettine me nog even toegelicht dat ik beter niet zo'n hoofddoekje op mijn hoofd kan doen omdat het hoofd dan te warm blijft, staartjes of haarband is een stuk verstandiger, dus daar ga ik voor.

Het was als altijd hard werken, maar met aandacht voor mijn ademhaling, veel extra uitleg van Bettine en een soort rust van binnen maakten dat ik me nu echt heel erg lekker voel. Ik zag ook voor het eerst dat mijn bovenarmen weer iets van vorm beginnen te vertonen, de kipfiletjes moeten het onderspit delven :)

Meer en meer positieve feedback uit allerlei hoeken, ook van mensen die niet weten dat ik dit doe, helpen ook om vol te houden en echt meer en meer te voelen dat het een positieve draai aan mijn hele zijn geeft.
Men merkt op dat ik meer rust uitstraal, dat mijn huid er beter uit ziet, en dat mijn lichaam aan het veranderen is.

Zelf ervaar ik ook beetje bij beetje meer ruimte en rust in mezelf, daar wil ik nog wel meer van!
Alleen zo jammer dat iemand die de acht uur les ging volgen het nodig vond om zich flink voor de les van deospray te voorzien in de kleedkamer, grrrr - verlichting heb ik echt nog lang niet bereikt :)

Dag 30 en 31 - niets forceren

Voor de les zaterdagochtend om 11.15 uur was begonnen zat ik al behoorlijk te transpireren, zo warm was het in de lesruimte. Ook voor het eerst dat ik binnenkwam en er echt een duidelijke zweetgeur hing, gelukkig ruik je dat niet meer na een paar minuten :)

Mijn mantra deze dagen is dat ik dit echt voor mezelf doe, dus proberen de focus nog beter op mijn ademhaling te leggen en niet bezig te zijn met andere dingen, dit blijft toch een zeer grote uitdaging.

Zondagochtend zouden we de les van 9 uur doen, maar ondanks de fruitshake om 7 uur, zijn we weer zo diep in slaap gevallen dat we te laat wakker waren voor de vroege les. Ik was de hele dag best wel moe, misschien omdat we zaterdagavond - op mijn verzoek - een keer niet lekker gezond gegeten hebben - ik heb niet gekookt maar rijsttoastjes gegeten met gewokte gamba's, salades en wat rauwkost, glaasje wijn erbij, ach het was wel erg lekker.
Na de les voelde ik me in ieder geval een stuk beter dan ervoor, dat blijft toch wonderbaarlijk. Wel weer een nieuwe beleving gehad, tijdens een aantal van de staande oefeningen gingen mijn benen heel erg schudden, echt meer dan trillen, raar gevoel. Navraag bij Bettine leerde mij dat dit een teken is dat mijn lichaam nieuwe dingen aan het verwerken is, dus eigenlijk positieve verandering en dat het niets te maken had met de vermoeidheid die ik de hele dag voelde.

Wat zal de volgende les me brengen?

Dag 29 - Goed nieuws

Vanmorgen is vastgesteld dat ik de komende twee maanden mijn bloeddrukmedicatie mag halveren en over twee maanden, mits mijn bloeddruk binnen de normen blijft, mag ik stoppen. De (vervangend) huisarts was erg positief over de verandering tot nu toe en ik ook!
Had niet verwacht dat er echt zo'n groot fysiek verschil mogelijk zou zijn. Trouwens ik begin nu ook voorzichtig iets van verschil te zien aan de vorm van mijn lichaam, al blijft de weegschaal hetzelfde gewicht aanwijzen, zal het dan toch waar zijn dat spieren zwaarder wegen dan vet?? Helaas moet ik wel zo eerlijk zijn dat mijn vetpercentage nog gelijk is, dus die zoektocht  wordt vervolgd.

Ik zei toch dat ik blij was dat Bettine weer terug is, nou tijdens de les vanavond had ik echt een andere mening. Voor mijn gevoel was het warmer, zwaarder - met name de staande oefeningen gingen als een speer achter elkaar door, en ik was ontzettend duizelig en misselijk op een gegeven moment.
Tranen kwamen tijdens de grondoefeningen weer naar boven borrelen, en frustratie dat ik niet in staat was om alle oefeningen mee te doen.

Nu kan ik de boel weer relativeren, Dianne gaf gisteren al aan dat rond dag 30 het even extra zwaar is, dus laat ik dat maar aannemen.

Nieuws: op 21 augustus komt een Amerikaanse met 35 jaar ervaring (Bettine's docente) een seminar geven van 13.00 tot ongeveer 20.00 uur maar met kans op uitlopen. Het begint met een reguliere les door haar, daarna mogelijkheid tot het stellen van vragen en demo's van de verschillende houdingen. Zelf iets te eten meenemen voor tussendoor als je meer wilt dan water of cocoswater :) Het kost wel aardig wat 90 euro nl. maar ik heb me er wel voor opgegeven. Mooi cadeautje voor mezelf met de laatste maand (dan) voor de boeg.

Nog een fijne avond!

Dag 27 en 28 - overgang

Nee, niet die overgang die mij al enige maanden af en toe zeer lastige momenten bezorgt, daar dit keer de overgang van de woensdagavondles naar de donderdagochtend. Het was jammer want woensdagavond ging het echt lekker en vanochtend was het weer een duidelijke confrontatie met een superstijf lichaam.

Verder ben ik me heus goed bewust van het feit dat ik niet een gemiddeld persoon ben, en af en toe heel lastige trekjes heb, maar ik kan er echt niet bij hoe je het verzint om voor een sportieve training zoals de bikram toch wel is, een luchtje op doet. Juist door de warmte in de ruimte komen de geurstoffen nog meer naar boven, en zeker voor mijn neus echt een kwelling als dit chemische stoffen zijn.
De dame in kwestie was na de les erg verontwaardigd dat ik haar verzocht had, omdat ik er echt last van heb, niet meer een luchtje op te doen voor de les.
Mijn leerschool hieruit is dat ik een volgende keer beter op een andere plek kan gaan liggen, maar ja, dan blijft de vraag of het iets is wat je nu wel of niet bespreekbaar moet maken.....

Dianne heeft op mijn verzoek de Tulandandasana (balancing stick pose) extra uitgelegd en gedemonstreerd. Leerzaam, het is dus van belang dat je jezelf in de spiegel ziet, wat ervoor zorgt dat je nek recht staat en niet naar beneden gericht is en je armen zoveel mogelijk achter de oren gestrekt zijn... en inderdaad lastig Geesje zoals jij al zei gisteravond om dan in de houding te blijven staan.

Dag 26 - Andere uitdaging

Over de les heb ik niet veel te melden... er komen vast nog lessen waar ik weer ontdekkingen doe of tegen obstakels oploop, maar nu even niet. Lekker rustig nietwaar?

Wel weer een andere uitdaging, voor het eerst aan de slag met de scanner op mijn printer om de artikelen uit NRC van 9 juli en uit de Koorddanser van juni 2011 die Janneke heel attent bij mij in de brievenbus heeft gegooid met een lieve kaart erbij, in te scannen zodat jullie deze ook kunnen lezen. Dat deel is gelukt maar ik geef nu de pogingen op om de pdf bestanden op dit blog te krijgen, geen idee hoe ik dat voor elkaar moet krijgen, dus wie een tip heeft graag.

Tot mijn grote blijdschap heb ik nu ook een volger aan de andere kant van de wereld, Linda heerlijk om je in de buurt te hebben!

Dag 25 - Zo gaat het goed

Een kwart van mijn avontuur zit er op, en vanavond ging de training gewoon erg lekker. Voor het eerst sinds ik ziek ben geweest heb ik alle oefeningen weer voluit mee kunnen doen, wat een verschil met de afgelopen twee dagen. Zo zie je maar dat echt iedere dag een ander verhaal is.

Na de les nog wel even nagevraagd hoe het nu precies zit met de laatste ademhalingsoefening, want vanavond was iedereen om mij heen druk aan het blazen met hun mond en toen ging ik twijfelen of ik het nu fout deed. Gelukkig niet, je moet hierbij je mond halfopen laten en alleen de buikspieren bewegen om de lucht uit te blazen. Er blijven toch bij veel mensen dingen niet goed overkomen als de les alleen in het Engels gegeven wordt.

Een ding waar ik aan twijfel of het klopt is de bewering dat je bij compressie van de schildklier deze extra activeert, volgens mij is daar niets van waar. De schildklier wordt tot activiteit aangezet door de hypofyse is mij geleerd, maar ik ga dit nog navragen bij een arts.

Wat wel een feit lijkt te zijn is het verlagen van de bloeddruk. Het zal een samenspel zijn tussen het duidelijk verminderde alcoholgebruik en mijn dagelijkse bikram, maar vrijdag ga ik maar langs de assistente van mijn huisarts om te bepleiten dat ik mijn medicatie kan verminderen. Op dit moment is mijn bloeddruk nl. 114 - 70 dus aan de lage kant, en dat geeft 'dove' oren en meer duizelingen in de les.

Tot morgen!

Dag 24 - De verleiding niet weerstaan

Eerlijk toegeven, gisteravond hebben we allebei twee glazen (heerlijke) witte wijn gedronken. Na een dag vol huilbuuien die uit het niets verschenen, een feestje waar we keurig water en alcoholvrij bier hebben gedronken, kon ik de verleiding niet meer weerstaan om de fles witte wijn die we nog in de kast hadden liggen open te maken.
Het was zooo lekker, ook wel een andere ervaring, heerlijk ontspannend in mijn hoofd maar na twee slokken al zware benen. Het slapen vannacht was onrustig, ik ben de hele nacht bezig gebleven met de kat van de buren die weer onze plantenbak op het dak gemolesteerd heeft (waar gebeurd), alleen in mijn droom was alles heftiger dan in werkelijkheid.

Gisteren in de NRC (Lux d.d. 9 juni 2011) een artikel over de Bikram wedstrijden die onlangs in Los Angelos gehouden zijn. Mooie foto op de voorpagina van dat katern van Pablo, die ook bij ons wel eens meetraint.

Vanochtend was het zwaar in de les, we hadden de andere docente uit Den Haag, met een heel moeilijke naam Yoeroboero (maar waarschijnlijk net anders). Ons energie niveau was niet erg hoog, mijn onderrug vreselijk stijf en de duizelingen waren niet te tellen. Ach, morgen is het weer maandag en dan gaan we weer fijn om kwart voor zes.

Straks verwentijd, lekker uit eten en naar de film in de Filmschuur. Ja, ik knoop jullie adviezen dat het genieten ook zijn plek moet hebben goed in mijn oren. Fijne dag verder!

Dag 23 - Stijf

Misschien moeten jullie even een tijdje wachten met mijn blog te lezen tot er weer iets positiefs in de kopregel staat. Vanmorgen was het een zware opgave, erg stijf van gisteravond, en in de ochtend zit er sowieso nog niet veel souplesse in mijn lichaam.
Ik zal blij zijn als Bettine weer terug is van haar vakantie, mis toch echt wel enige vorm van interactie in de lessen op dit moment, en alles in het Engels stoort me ook. Zie je wel, ik ben een zeurpiet - wat een zelfinzicht!

Stukje inzicht van vandaag is wel dat ik minder streng voor mezelf wil leren te zijn, de lat wat minder hoog te leggen en meer te genieten. Als ik nu diep in mijn hart kijk zou ik het liefste stoppen met de 100 dagen, maar dat is toch nog te makkelijk. Verder reken ik erop dat er langzamerhand meer positieve ervaringen en inzichten zullen komen.

Misschien toch als vakantie na dit avontuur kiezen voor verblijf in een kuuroord???

Dag 22 - ik heb nog veel te leren

Gelukkig is het eind nog niet in zicht, want ach wat heb ik nog een weg te gaan met mezelf!
Vandaag zit ik mezelf al de hele dag flink ik de weg, ik weet niet of jullie dat gevoel kennen, maar het is lastig als je je draai niet kunt vinden. Het begon met de weegschaal, ondanks al mijn beweging, geen alcohol en geen bourgondische maaltijden, geen gram afgevallen in twee weken tijd, daar baal ik van.

De hele dag lekker gewerkt, ik moet nodig aan de poets hier, maar dat komt het weekeinde. Mam kwam onverwachts langs, met een lieve kaart en lekkere vis, en ik kon niet eens blij reageren, gelukkig kent ze me langer dan vandaag, maar toch.

Voor de les sprak ik Dakmar even en vertelde dat ik flink chagrijnig was, ze kwam in de zaal een lieven bezwering doen op mijn voorhoofd, gelukkig kon ik daar wel even om lachten. De les was zwaar, niet vanwege de oefeningen of de drukte, maar omdat ik veel last had van twee mensen om me heen die ieder op hun manier erg onrustig bezig waren. Tja, de ene dag denk je dat je beter kunt focussen en richten op mezelf en mijn ademhaling, en de volgende dag kom ik daar niet eens bij in de buurt. Jammer, maar morgenochtend is er  weer een kans om het opnieuw te proberen en daar ga ik dan maar voor.

Het blijft een rare situatie dat de een nu wel kan reageren en de ander nog steeds niet, ik blijf dankbaar voor jullie reacties, op welke manier ze ook binnenkomen!

Dag 20 en 21 - Ademhaling

Gisteren had ik eigenlijk niets te melden na de les, ik heb gewoon mijn ding gedaan en blijf proberen mijn focus op de ademhaling te houden en niet zo sterk meer bezig te zijn met kracht en vechten om toch maar een keer die kromme benen kwijt te raken. Het geeft meer ontspanning op deze manier en minder zicht op wat iedereen om me heen doet.
Mijn parotis (speekselklier) is bijna helemaal weer in zijn normale proporties, de laatste antibiotica is ingenomen, dus nu maar hopen dat het echt over is.
Jansje heeft mij gisteren enorm verwend met een prachtig boeket, als compliment voor mijn doorzettingsvermogen! Nou zo ga ik nog wel even door hoor :)

Vanmorgen ging de les ook zijn gangetje. De triangle heb ik overgeslagen want ik was te duizelig, verder alles meegedaan. Weer een nieuwe tip van Dianne:
Bij de camel pose (Ustrasana) kun je als je makkelijk je handen op de hielen kunt zetten, je handen ook op de bal van je voet zetten, dat is de volgende stap.

Verder speelt op het moment het besef dat deze exercitie echt heel veel tijd kost, naast het werk, koken en de bikram kom ik tot maar weinig dingen en daar heb ik nu wat moeite mee. Hoop dat het weekeinde ruimte biedt voor andere zaken.

Dag 19 - Ademhaling

Vanavond les gehad van Dianne, een docente uit Den Haag. Het was wennen, ook weer de hele les in het Engels, een voor mij onbekend accent, en ik merk dat ik toch steeds meer behoefte heb aan dynamiek van de docent, maar ook positieve punten natuurlijk.

Een aantal dingen heb ik vandaag opgepikt:
Bij de eerste liggende houding Pavanamuktasana (wind removing pose) is het de bedoeling dat je je voet niet ziet als je je knie naar de schouder trekt.

Bij cobra pose (Bhujangasana) dienen ook de knieen de grond niet te raken.

Tijdens half tortoise pose (Ardha-Kurmasana) is het een uitdaging om je hielen tegen elkaar te houden, schrik niet van het effect dat dat heeft op je bovenbenen, bij mij in ieder geval, heavy!!

Gedurende de laatste ademhalingsoefening - blowing in firm pose (Kapalbhati in vajrasana) beweeg je alleen je buik, de mond is open maar je wangen beweeg je niet, alle uitademing komt uit je buik.

Na afloop nog even met Dianne gesproken, ik heb het moeilijk dat na 7 maanden mijn benen bij verschillende oefeningen nog even krom zijn als in het begin, maar ook zij zegt dat dit ineens kan veranderen. Moeilijk om te accepteren voor mij.
Wel heb ik vandaag weer een stap voorwaarts gedaan, betere concentratie op mijn ademhaling, en hier ook meer op gelet tijdens de oefeningen. Dus prioriteit gegeven - waar ik eraan dacht :) - aan in en uitademen, en minder focus op het leggen van kracht in de oefening. Was ook wel nodig want ik had vandaag toch aardig wat spierpijn van de afgelopen dagen.

Ik ben benieuwd of jullie ook tijdens de les dit soort dingetjes oppikken.

Van Geesje kreeg ik vorige week de onderstaande info naar aanleiding van die ellendige ontstoken speekselklier.
Het boek wat ik je tipte heet 'Je kunt je leven helen' van Louise Hay. Zij gaat ervan uit dat al je ziektes, kwaaltjes & ongemakken ergens voor staan. 

Kaakproblemen: kwaadheid, wrok, verlangen naar wraak.
Nek: vertegenwoordigt flexibiliteit; het vermogen om ons heen te kijken.
Lymfeproblemen: een waarschuwing dat de gedachtenwereld zich opnieuw moet concentreren op de hoofdzaken in het leven: liefde & vreugde.

Klieren --> Vertegenwoordigen opslagruimten. Activiteiten die uit zichzelf op gang komen.

klierproblemen --> onszelf slecht kunnen motiveren, onszelf afremmen.

Tja, daar zitten wel een paar dingen in die op dit moment voor mij spelen, alleen het verlangen naar wraak daar kan ik echt niets mee, dat is niet mijn ding. Laat ik voor nu maar de hernieuwde concentratie op de hoofdzaken in het leven pakken als speerpunt, dat kan dan meteen in het centrum staan en volgens mij komen de andere dingen dan verder op gang.

Daarover geschreven, ik ga maar naar boven, want Jan ligt na de les uitgeteld op de bank, voelt zich niet lekker en heeft nog niet gegeten, dus maar even kijken wat ik voor hem kan betekenen.

Dakmar ik heb je gemist vanavond!

Dag 15 t/m 18 - Even alles op een rijtje

Sorry allemaal, het was me even te veel om mijn blog bij te houden de afgelopen dagen. Het is niet leuk voor ons allemaal dat het toch om de een of andere reden niet wil lukken om te reageren op deze teksten, het blijft dus bij mailtjes sturen naar info@adviesenbehandeling.nl

Zaterdag grote opluchting, eindelijk klaar met de HBO medische kennis, mijn eindcijfer is een 8,5 dus ongelooflijk na zo'n gammele week. Ik ben blij met het diploma, maar nog blijer dat ik niets meer te maken hoef te hebben met opleidingsinstituut Orin, dat is echt geen aanrader. Honderdveertig euro moesten we nog extra betalen voor het examen, en je zult het niet geloven, dan mag je dus een kopje koffie of thee bestellen, maar geen capucino dat moet je zelf betalen. Na afloop van het examen zat er ook geen koffie of thee meer inbegrepen. Dit is maar een heel klein voorbeeld van het soort organisatie waar ik het afgelopen jaar mee te maken heb gehad, en dan val ik jullie nog niet eens lastig met de kwaliteit van het lesmateriaal. Langzaam maar zeker kan ik dat ook allemaal loslaten, en heus een intensieve opleiding ga ik voorlopig niet meer doen, alleen maar leuke korte dingen en verder lekker genieten.
O.a. van de bikram dus. Zondag weer twee lessen gedaan bij Dominique, die nu in het vliegtuig naar Australie zit, ik was zo langzamerhand wel aan hem gewend, zijn lessen vond ik steeds prettiger en dynamischer. De laatste les zondag was hij bijna vergeten dat hij les moest geven, we stonden met een hele groep voor de deur te wachten, gelukkig kwam hij nog om tien over half drie.
Het ging verrassend goed weer die twee lessen, maar verder wel een luierdag gehouden met een boek op de bank en Jan die kookte :)

Vanavond ging het weer wat lastiger, wel heerlijk om veel bekenden te zien. Ik vind het wel wat lastig dat ik nu steeds zo in de picture sta in de kleedkamer nu meer en meer mensen weten dat ik met de 100 dagen bezig ben.
Tip van de dag, eet geen gerookte makreel als je die dag bikram wilt doen, zelfs na 5 uur had ik er nog last van.

Ben benieuwd hoe de les van de Haagse juffen zal zijn, mis bij Marianna toch een stukje dynamiek en echte interactie met de groep, dan vind ik het moeilijk om nog een stapje extra te doen, hoe is dat bij jullie?