Zaterdagavond naar de filmschuur geweest, A separation, en Iranese film die je van begin tot eind op je stoel geplakt houdt, wat knap om met een klein budget zo'n pakkende film in het leven te roepen. Niet geschikt voor een avondje lachen of ontspannen achterover zitten, maar als je een boeiende en spannende film wilt zien over de impact van communicatie binnen een familiesituatie dan is dit echt een aanrader.
Zondag eerste pogingen gedaan om te kijken naar recreatie huisjes, het idee van een ander plekje erbij spreekt Jan gelukkig ook aan, dus fijn dat we dit ook weer samen kunnen oppakken.
Verder begin ik de ruimte te ervaren die er nu is, nu ik niet meer hoef te leren, gistermiddag uren bezig geweest met het rippen van cd's en dan maar puzzelen hoe ik die muziek ook op ons Sonos systeem af kan laten spelen, maar het is gelukt, yes! Daardoor is mijn plan om gisteravond een stukje blog te schrijven niet gelukt.
Het voelt goed dat er nu ook ruimte is voor andere klusjes die al heel lang blijven liggen, dit is voor mij een stukje ondersteuning dat het goed is geen lange opleiding te doen. Weer iets voor op het lijstje met ontdekkingen.
Verder van Isabella de tip gekregen in de les van vrijdagavond, om tijdens de grondoefeningen ook af te wisselen via welke kant je in en uit de houdingen gaat, ook een manier om extra aan je balans te werken. En mijn ervaring is dat het nog niet meevalt om dit ook in de praktijk te brengen. Ik ben ook nog steeds aan het nadenken als ik mijn handen in elkaar vouw dat de ene keer de rechter - en bij de tweede set de linker duim boven komt te liggen.
Mijn rechter enkel is nu in ontwikkeling, doet met lopen zeer en lastig om de balans te houden bij de balansoefeningen. Bettine gaf aan dat ik de neiging heb om erg in mijn enkels te gaan hangen, dus heel goed opletten dat ik het gewicht over mijn hele voet verdeel - en daar wordt ik inderdaad weer extra wiebelig van.
De verwachting dat ik na deze 100 dagen echt grote sprongen voorwaarts gemaakt zal hebben moet ik loslaten, er is echt wel progressie, maar ik leer ook dagelijks dat deze progressie heel langzaam gaat.
Ik moest erg lachen om een verhaaltje dat Isabella vertelde van Bikram - een auto heeft na 5 km rijden nog steeds een volle tank, niemand gaat dan bijtanken. Wij eten allemaal veel te veel, zelfs met zittend werk en zonder veel te bewegen blijven wij de hele dag dooreten, daarom gaat onze motor steeds slechter functioneren, laten we ons wat meer als auto's gedragen.
Helaas heb ik dat gisteren ook zelf ervaren. Na de 5 uur les had ik helemaal geen trek. Toch 's avonds nog maar wat gegeten, want ja, niet eten is niet mijn ding. Helaas had ik beter moeten weten, vannacht om half vijf uit bed gegaan omdat ik heel misselijk was, voel me nog steeds niet lekker, nu maar even aan de bouillon om warm te worden en te zien hoe mijn lichaam hierop reageert....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten