Jullie begrijpen het al, het zen-gevoel heeft nog steeds niet de overhand. Zo jammer om te merken in de les wat de negatieve impact is van gedachten die op hol staan en echt blijven proberen de concentratie te houden bij mijn ademhaling het is me niet gelukt vandaag, jammer.
Ok, zonder oordeel laten gebeuren wat er passeert, maar dat gaat vrees ik niet lukken in deze honderd dagen. O je, nu ben ik weer aan het invullen wat er wel en niet kan gebeuren, en ook dat is niet de bedoeling....
Positief is dat ik mijn opleiding orthomoluculair voedingsdeskundige nu ook afgerond heb, alleen de EHBO met reanimatie staat nog op het programma en dan kan ik me officieel ook hiervoor vestigen, lekker.
Tijdens de les heb ik nu wel het gevoel dat het steeds moeilijker wordt, in het begin was ik blij als ik door mijn neus kon in- en uitademen, nu zijn er zoveel dingen bij de eerste ademhalingsoefening alleen al, dat het me af en toe duizelt: armen boven schouders houden, buik intrekken, lange rug, benen aangespannen, handen goed in elkaar gevouwen houden, zo lang mogelijk proberen in- en uit te ademen, nek ontspannen, rug recht, schouders ontspannen, gewicht in de hielen, voeten tegen elkaar - het zijn goede oefeningen voor zo'n spelletje van vroeger in de trend van ' ik ga op reis en ik neem mee' :)
Verder van Bettine na de les nog een ongevraagde tip waar ik blij van word: bij de sit-ups mijn benen recht houden, dan maar niet mijn tenen aanraken, maar dat gaat mij helpen bij de oefeningen om mijn benen recht te krijgen... als dat me toch eens gaat lukken!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten