Nog 31 dagen - Vraagtekens

Het kan dus wel, een donderdagochtendles volgen die lekker gaat, misschien omdat de lessen gisteravond en vanmorgen geen extra uitdagingen boden, had mijn lichaam genoeg energie om gewoon lekker mee te doen, voelt goed. Mijn spierpijn van zondag is verdwenen, de houdingen met achteroverbuigingen en draaiingen van de wervelkolom gaan voor mijn gevoel nu een stuk beter, lekker.

Verder voel ik me verre van goed. Af en toe is mij de afgelopen twee maanden gevraagd of het niet moeilijk is om zo persoonlijk te schrijven en tot nu toe heb ik daar geen moeite mee gehad, maar vandaag is het anders. Ik zit aardig in de knoop met mezelf en had dat in deze fase van de honderd dagen niet meer verwacht, de laatste maand hoort een soort energy flow te zijn op alle gebieden volgens het internet. Maar zoals ik in de praktijk ook vaak tegen mensen zeg, het internet is geen betrouwbare bron van informatie, iedereen kan zijn verhaal erop kwijt, kijk maar wat ik doe :)

Aan de ene kant wordt steeds duidelijker dat ik dingen vergeet die ik 's avonds met Jan besproken heb. Heel lastig als dit vervolgens op een ander moment aan de orde komt. Ik weet niet waarom ik dingen vergeet, in de praktijk ben ik dat helemaal niet gewend. Ben ik 's avonds te moe? Interesseert het me niet echt? Ligt het aan de wijn? Is er iets mis in mijn hoofd? Allemaal vragen en geen antwoorden, niet echt een gevoel om me zeker bij te voelen. Door de week is de wijn uitgebannen, misschien moet ik in het weekeinde pen en papier bij de hand houden om te notuleren als we praten?

De onrust is nog groter doordat ik me momenteel helemaal niet kan ontspannen thuis. Als Thijs bij ons is, is de sfeer in huis anders, Jan heeft een andere manier van doen met hem dan wanneer we samen zijn, en hun aanpak van allerhande zaken is niet mijn manier van doen. Het speelt al jaren en we zijn alledrie van goede wil en lijden er volgens mij alledrie onder, maar een oplossing is niet te vinden. Zeker gedurende de vakanties als deze perioden langer duren loopt bij mij in ieder geval de onrust van binnen op. Ik ben nu alleen thuis maar ontspannen ho maar. Ik had zo gehoopt en eigenlijk er stiekem ook op gerekend dat door de intensieve beoefening van de bikram ik meer controle over mezelf zou krijgen op dit gebied, maar helaas is dat nog niet het geval. Nu zoek ik naar een oplossing, misschien ergens een tuinhuisje om mezelf terug te trekken, of een andere mogelijkheid, alleen weet ik niet wat.

Het is zo ontzettend jammer als je zoveel van iemand houdt dat het met alle goede wil van de wereld niet zo aan te passen is dat het wel gezellig is als zijn zoon bij ons is.