15 oktober 2011

Vandaag kreeg ik van Bettine de cd met de foto's, ik heb ze net bekeken en het is echt een leuke en waardevolle herinnering aan een bepalende periode in mijn leven.

Eerlijk gezegd ziet alles er nu weer heel anders uit, mijn kleindochter Megan die afgelopen donderdag 3,5 week te vroeg geboren is, houdt op dit moment mijn gedachten volledig bezig. Helaas mochten Bibi en Megan vandaag niet naar huis uit het ziekenhuis omdat Megan toch te hoog scoorde op de test voor de gele verkleuring, ze ligt nu onder een blauwe lamp. Sander en Bibi natuurlijk heel erg teleurgesteld want alles was al in de auto gezet. Bibi heeft sinds de geboorte van Megan bijna niet kunnen slapen want de kleine meid is een nachtvlinder.

Vanmorgen weer bij de les geweest dus, niet om 9 uur zoals gepland want ik was te laat terug van het wegbrengen van Jan en Thijs die een paar dagen naar New York zijn. Voor hen ook een teleurstelling want hun vlucht naar Londen is uren vertraagd, daardoor ook een latere vlucht naar New York, en ik reken er op dat

koffer niet in hetzelfde vliegtuig zal meereizen...

Ik was nog vergeten te melden dat ik zo'n vreselijke enorme spierpijn heb gehad na de honderdste les, de hoeveelheid spanning in mijn lichaam op dat moment was enorm!

Ik ben nog aan het nadenken of ik mijn laatste conclusies nog aan het www zal toevertrouwen, grappig want een paar maanden geleden zou ik daar niet over na gedacht hebben, en het meteen gedaan hebben :)

Het is bijzonder om de foto's te bekijken, ik zie nu al verschillen met hoe ik vandaag bezig ben geweest....

10 oktober 2011

Onze vakantie zit er helaas weer op. Het was heerlijk op Madeira, super wandeltochten gemaakt, inclusief verdwalen, eindigen waar we helemaal niet wilden komen en dus dure taxiritjes die nodig waren om de auto weer op te halen, maar het maakte allemaal niet uit, het was fijn.

Dit keer de tocht van Pico Areeiro naar Pico Ruivo Santana kunnen doen (hoogste punten van Madeira 1869 m) die ik 9 jaar geleden niet kon maken door het slechte weer. Ook voor het eerst daar gezwommen in de Atlantische Oceaan, en ik ben echt niet met alles een bikkel, sta eerst een kwartier te treuzelen om mijn kuiten aan het koude water te laten wennen, voor de rest van mijn lichaam kan volgen.

Yoga zijn we daar niet tegengekomen, ik heb het af en toe wel gemist, maar vrijdag en zaterdag was ik alweer van de partij, fijn om weer bezig te zijn met concentratie. Wel duidelijk dat niet alles even makkelijk gaat als twee weken geleden, mijn enkels zwabberen als nooit tevoren. Niet vreemd als je bedenkt dat ik twee weken met bergschoenen tot over mijn enkels heb gelopen. Ook fijn dat ik nu de ruimte kan nemen om zondag niet te gaan.

Lennart stond zaterdag naast mij, wat is hij vooruitgegaan, zo fijn om te zien! Nog even en zijn 100 dagen zitten er ook op.

Helaas heeft Bettine nog geen foto's voor mij, dus nog even geduld, zodra ik ze heb zal ik er een aantal aan mijn blog toevoegen.

Enne, heel Madeira herkende ons na een paar dagen aan de AH-tasjes die wij overal tevoorschijn toverden (dank Dakmar :) )

Het zit erop!

Wat was ik nerveus vanmorgen! Maar wat ben ik blij dat ik dit traject heb doorlopen. Op advies van Bettine heb ik bij de groepsfoto de triangle pose ingenomen, dat hadden Jan en ik ook zelf al bedacht dat dat de beste keuze zou zijn.

Bij iedere tweede set maakte Bettine een foto van mij, natuurlijk was ik niet normaal met de les bezig, het is dan toch heel anders. Af en toe kreeg ik aanwijzingen hoe ik beter in een houding kon komen om de foto zo goed mogelijk te laten lukken, al was het lastig om haar te verstaan, ik weet zeker dat ik mijn best heb gedaan en was ook erg blij met de geruststellende woorden van Bettine en Mary Ann tussendoor.

Bij de camel kreeg ik het even te kwaad, de emoties komen bij die houding echt volledig naar boven, maar dan is er ergens toch een drang die me dwingt om tijdens de tweede set door te zetten en zo goed mogelijk als het op dat moment ging mijn houding in te nemen. De waterlanders zaten hoog maar kwamen er pas na de laatste ademhalingsoefening echt uit, ik moest even naar Jan om hem een knuffel te geven want zonder zijn steun was ik echt niet zover gekomen.

Het was wel grappig dat ik achteraf hoorde dat meerdere vrouwen aan het eind van de les ook hun tranen lieten gaan door mijn emoties.

Jansje kon er niet bij zijn omdat zij stand by stond en nu in Chicago is, ben benieuwd hoe daar de bikram school is.

Ik ben geroerd door de lieve cadeautjes en kaarten die ik na de les mocht ontvangen van de trouwe 'medelevers' fijn om nog even rustig samen wat te drinken en na te praten. Super dat Lennart ook al 59 lessen erop heeft zitten, voor we het weten is het 3 november en is hij aan de beurt voor de foto shoot :)

Ik ben nog steeds niet helemaal terug op aarde, het is een bijzondere dag, heel veel post en van Jan als laatste cadeau een pot vrouwen mosterd, met het bericht erbij dat je pas op je 60e weet waar Abraham de mosterd haalt!

Tegen de tijd dat het zover is hoop ik vaker de honderd dagen bikram gedaan te hebben en me te kunnen blijven koesteren in de gedachte dat er zo veel lieve en bijzondere mensen in mijn omgeving zijn, wat een rijkdom.

Ik ga mijn mooiste foto's hier nog plaatsen na mijn vakantie, en Brigitte ik beloof je dat er ook op mijn eigen website een andere foto komt te staan - je hebt gelijk dat de foto die er nu op staat niet meer kan!

Ik wens jullie heel veel bikram plezier toe en heel veel dank voor alle steun, het heeft mij echt goed gedaan de afgelopen honderd dagen. Vrijdag 7 oktober zijn wij weer bij de les, en tot die tijd maar kijken hoe het is om vakantie te vieren zonder bikram, maar wie weet welke andere vorm van yoga er op Madeira op ons pad komt.

Namaste.

Hanny Tibboel-Snaathorst

Nog 1 dag - de leeuwen zijn weer terug!

De eerste paar lessen bikram yoga lijk je wel een gekooide leeuw, je kunt niet stil staan, kijkt om te heen, beweegt tussen de houdingen, en verspilt zo heel veel energie. Dit is heel normaal en gaat na verloop van tijd veranderen, de uitdaging is om te worden als een Afrikaanse leeuw die of volledig gefocused in actie komt of volledig ontspannen kan liggen.

Dit was weer een van de teksten van Isabella tijdens mijn 99e les, ik moet altijd zo om haar lachen, vind het fijn als ik op deze manier geprikkeld wordt. Wat ik wel jammer vind is dat het lijkt alsof ze haar power wat minder inzet bij de lessen, juist haar eigen manier van lesgeven was zo prettig en gaf extra energie. We hebben dit ook bij Dominique ervaren die beetje bij beetje zijn eigen input aan het verliezen was, geen idee of dit gestuurd wordt door Bettine of dat het toch zwaar is om in het buitenland voor langere tijd te verblijven zonder je eigen dierbaren.

Ik heb een heerlijke dag vandaag, voel me nu al een beetje jarig door de post die al kaarten bracht, een client waar ik het boek ' botox voor je brein' van kreeg, lieve Sandra die ook een cadeau meebracht wat ik morgen mag openen en de geheimzinnige tekst ' het is echt' erbij vermeldde...

Vijftig worden is leuk! Geeske mailde mij dat voor haar de jaren van 50 naar 60 getekend zijn door de vrijheid, geen verantwoording meer te willen afleggen over keuzes die je maakt, je loopt ondertussen lang genoeg mee om te weten wat je doet en waarom. Ik kan me hier wel in vinden.

Jan heeft ons vanavond lekker verwend, coquilles en champagne (voor het halen van mijn ehbo diploma) ja, zo blijf ik wel lekker aan de studie :) Ik hoop dat de bubbels van de champagne morgenochtend nog aanwezig zijn, dan ga ik bruisend door de 100e les heen!

Nog 2 dagen - misselijk

Helaas, na de vreemde les van gisteravond, was het vanmorgen ook geen feestje. Ik werd aardig misselijk tijdens de les en moest wat houdingen overslaan, zo jammer!

Bettine was weer aan het fotograferen, de zwangere vrouw die zondag is uitgerekend was er vandaag ook weer, zo'n mooie buik en zo bijzonder dat zij gewoon nog de les kan volgen, dat worden vast hele mooie foto's.

Misschien zijn het ook wel de zenuwen dat het eind in zicht is waardoor ik me niet optimaal voel. Terwijl ik aan de andere kant heel blij ben dat ik weer het gewicht heb bereikt als met onze trouwdag, dat is echt super. De versapers neem ik ook mee in mijn handbagage naar Madeira, meteen een goede manier om op vakantie ook voldoende groente te kunnen nuttigen, want mijn ervaring is dat je daar met uit eten gaan niet veel verder komt dan wat sla bij de maaltijd.

Nog 3 dagen - waar zijn de kamelen?

Een bizarre les! Wel heel bijzonder voor mij om te ervaren dat je collectieve energie echt iets met je doet in de lesruimte. Voor mijn gevoel hing er vanavond een dikke zware wolk in de ruimte waardoor alle energie naar beneden werd geduwd. Ik had heel veel moeite om de oefeningen te doen en was ook mentaal uit balans na de les.

Het was bijzonder om te horen dat het voor iedereen een zware les was geweest, soms ervaart de een de les als zwaar en warm en gaat een ander als een speer, maar nu waren alle reacties in de trend van pffff. Ik stond zelfs met kippenvel onder de douche na de les.

Isabella vroeg zich ook hardop af tijdens de camel waar alle kamelen waren gebleven, er was nl bij de tweede serie maar een vrouw die de hele oefening in de houding kon blijven staan.

Nog 4 dagen - Help een fotocamera!

Lekker is dat, Bettine die zegt dat het niet uitmaakt hoe goed je de houding doet, het is allemaal oefening, en dan zie je ineens dat ze een fototoestel in de zaal heeft meegenomen. Alle stressoren in mijn lichaam gaan meteen activeren, boemberdieboem doet mijn hart en dan maar rustig doorgaan met adem in door je neus, adem uit door je neus, ja dat lukt nog wel maar verder is het vanavond alsof ik topsport aan het bedrijven ben!

Mijn gedachten vliegen op hol, hoe moet ik zaterdag in hemelsnaam de houdingen doen terwijl er foto's gemaakt worden??? Jullie begrijpen het natuurlijk al, ik heb in ieder geval nog heel veel lessen te gaan voordat ik echt zover ben dat ik gewoon mijn ding kan doen en luisteren naar de aanwijzigingen, adem in door je neus, adem uit door je neus....

Goede aanwijzing gekregen bij de eagle pose, ook daarbij mogen de billen verder naar achteren dan ik dacht. Na de les nog even met Isabella staan kletsen, omdat wij volgend jaar maart naar Uruguay gaan, kunnen we ook bij haar langs in Buenos Aires, wie weet heeft ze dan haar eigen school. Ze geeft mij altijd een vrolijk en open gevoel, prettig.

Af en toe bekruipt me nu de gedachte dat het best wel vreemd zal zijn om niet meer iedere dag te gaan, in hoeverre ga ik het straks missen, moeten we op Madeira in onze hotelkamer aan de slag met de opgenomen cd's van Bikram, of naar een yogales? Of is het juist fijn om te wandelen, lezen en weer uitgerust tijd te hebben voor elkaar? Dat is voor latere zorg, nu tijd om wat leuks met een struik broccoli te gaan doen.

Nog 5 dagen - waar blijft de tijd?

Het is weer ren-je-rot geweest sinds vorige week donderdag. Na de bikram en 's middags werken, door naar Amsterdam voor de presentatie van het boek van Onno Bosma 'de verleidingen van Johan Metsiers' een politiek getinte roman met autobiografische stukjes. Onno is de partner van Ella Vogelaar, vandaar onze link.

Wij hebben het boek natuurlijk meteen gekocht, heeft Jan ook alvast wat leesvoer voor de vakantie.

Vrijdag werken, 's avonds bikram, niet veel over te melden, het ging gewoon zijn gangetje. Zaterdagochtend ook, daarna door naar de kapper en op naar de baby shower die Bibi haar zus had georganiseerd. Weer een nieuwe ervaring voor mij, als je je echt oud wilt voelen is het goed om je te herinneren hoe alles ging tijdens de periode dat ik zwanger was en hoe nu de dingen gaan, wat een wereld van verschil. Niet alleen de voedingsregels die nu opgelegd worden, maar ik hoorde ook dat inbakeren nu ook weer verboden is, nou ik heb er erg goede ervaring mee!

Zondag bijeenkomst van de internationaal erkende schoonheidsinstituten in Nederland (Cidesco). Naast het bijkletsen hebben we 's middags een workshop zijdeverven gedaan, nooit verwacht dat ik dat zo leuk zou vinden! Ik heb een prachtige chiffon sjaal in groentinten hieraan overgehouden, echt heel blij mee. Daarna racen naar de bikram, maar ik was er ruim op tijd. Het ging wel lekker, het blijft gewoon een feit dat na de les mijn lichaam en geest beter aanvoelen dan ervoor.

Maandag wilde het veel minder, ineens na de cobra heel veel last van mijn onderrug, ik kreeg bij de locust pose mijn benen niet eens de lucht in. Dan lig ik me meteen weer zorgen te maken hoe dat zaterdag moet gaan als ik weer ergens last van heb op dat moment. ... niet erg constructief denken noemen ze dat :)

Mijn enkels waren ook weer aan het protesteren, dus val neer - sta op en doe het opnieuw was zo ongeveer het regime gisteravond. Misschien ook wel veroorzaakt doordat ik me weer lekker aan het druk maken was over het ehbo examen wat ik vanmorgen moest afleggen, gelukkig geslaagd ( maar de man die gelijk met mij moest helaas niet ).

Gisteravond wel heerlijk gegeten. Jan had Italiaanse zomertruffel als cadeau voor na de les van vrijdag gekocht, en het leek ons zonde om dit tot na de vakantie te bewaren. Lekker met zeeduivel uit de oven, sperzieboontjes met taugé en ravioli met paddestoelen, het leek wel feest :) Alleen mijn plan om deze week alleen maar groenten en fruit te eten is maandag in ieder geval niet gevolgd.

Nog 10 dagen - de moed zit er weer in!

Gisteren een heftige dag, ik moest mijn verplichte bijscholing elektrisch ontharen en ontharingstechnieken doen, omdat deze behandelingen deels vergoed worden door de zorgverzekeraars is het van belang om de bijscholingen up-to-date te houden, maar wat een crime. Ik word afgestraft voor het feit dat ik een erg goed apparaat in huis heb, waarbij ik niet meer zelf hoef te berekenen hoeveel stroom bij welke haar en welk huidtype, maar bij de bijscholing moest dat wel weer gebeuren, dus dat was even zweten.

Wat wel erg leuk was, was om fysiek te ervaren dat de behandeling met mijn apparaat een stuk minder pijnlijk is dan met de goedkopere varianten, en dat heb ik niet eerder zo kunnen testen. Verder ook weer een les dat mijn tarieven hiervoor te laat liggen, dus per 1 januari aanpassen.

Daarna Jan op kantoor opgepikt in Amstelveen en omdat we nog genoeg tijd hadden, langs de Tarwegraskoning gereden om onze bestelde Versapers te halen, wat een ervaring! Helaas was de man in kwestie ervan uit gegaan dat ' die mevrouw van de mail ' met titanium chroom bedoelde, maar deze dame had haar huiswerk gedaan, en titanium is een nieuw model, en hoewel chroom erg mooi is, na twee dagen gebruik zit het vol met vingerafdrukken en ik hou niet van poetsen.....

Dus met een zak tarwegras en de belofte dat het bestelde apparaat vandaag geleverd zou worden op huis aan. Daar lag goed nieuws in de brievenbus, mijn diploma orthomoleculaire voedingsleer met een 9,5 fijn!

Stuiterend door naar de bikram, ik was echt moe van alles wat er de dag gepasseerd was, maar echt tijdens de les gebeurt er toch steeds weer een wondertje, de moeheid is weg en als een nieuw mens gaan we weer op huis aan.

Vandaag ook weer een lekkere les, Bettine vroeg zelfs tijdens Tree of ik mijn been omhoog kon houden, maar helaas gaat dat een beetje beter met droge benen, maar met een bezweet lichaam glijdt mijn been nog halverwege mijn dijbeen, het zou zo leuk zijn als ik hiermee nog een stap verder kan komen.

Ik ga ook niet meer mijn best doen om dingen te veranderen die bij mij horen, die Hanny Hanny maken, ik zoek uitdagingen en ben iemand die zich van het ene project in het andere kan storten en dan weer iets heel anders kan gaan doen, nou ja, dat ben ik.

Volledig accepteren wat het hier en nu brengt kan ik na blijven streven maar niet met druk uit mezelf en genieten van het feit dat ik veel meer rust vind in de les dan een half jaar geleden is een fijn gevoel. Minder bewust van wat de mensen om mij heen aan het doen zijn is prettig.

Ook even zelf een testcase geweest voor een behandeling, ik heb mezelf vandaag tussendoor een glycolzuur peeling gegeven, en daarna mag je niet sporten en zweten.... nu weet ik dat dat prima gaat, dus de dames en heren bij mij in de stoel kunnen een leuke herfst tegemoet zien, met een goed gehydrateerde en gladde huid (nou ja gladdere...)

Nog 12 dagen - verwennerij

Wat een verrassing vanavond, niet alleen heeft Nilca onze matten in de zaal gelegd - het was ontzettend druk en wij laat - maar ik kreeg van haar ook een gevulde weckpot met kruidenolie, zelfgemaakt. Ik was ontzettend verrast, zo attent en zo in de roos. Op dag 100 is het tijd om de olie te filteren en donker weg te zetten, dan na de vakantie smullen maar, door de salade, over de vis, mmmm.

Ik kwam ongeveer stuiterend aan bij de bikram na een drukke en zeer afwisselende werkdag, toch is het dan alsof ik in een warm bad terecht kom. Hartelijke gezichten, meelevende vragen en ik vind het toch bijzonder dat ik in zo'n korte tijd zo'n leuk contact met verschillende vrouwen heb gekregen, ook een cadeau!

Met José bijgepraat over de ontwikkelingen over het stukje grond, ook hierbij is het waarschijnlijk geen toeval dat mijn geduld op de proef gesteld wordt :)

Jansje heeft een lastige blessure overgehouden aan het seminar, naar voor haar want nu zit het hardlopen er even niet in, en dat is voor haar toch een belangrijke activiteit, ik hoop dat het snel verbetert.

Fijn om Erna weer te zien, ze heeft zich voorgenomen om de komende twee weken ook iedere dag te komen, even wat extra tijd voor zichzelf vrijmaken in een moeilijke periode, goede zet.

Voor vandaag is het in ieder geval wel zo dat ik me weer helemaal lekker voel, accepteer de pijn in mijn lijf als bijzaak, en ik vind het zo fijn om net dat beetje extra aan een ander te geven, tijdens het werken vandaag viel me dat ook op. Huidmicroscoop ingezet - voor het eerst - ik heb het apparaat al weken op proef, maar het valt niet echt mee om er goed mee om te gaan - maar wel hiermee duidelijk gekregen dat een moedervlek in het gezicht bij iemand niet volledig verwijderd is, dus foto gemaild naar haar voor de dermatoloog en afwachten wat zijn reactie is...

Ik verheug me op onze vakantie, alles laten bezinken en weer wat meer tijd voor elkaar, want dat schiet er toch wel bij in en dat is ook niet de bedoeling. Mijn eindverslag over de honderd dagen ervaring zal ik denk ik dan ook na Madeira schrijven, maar zo ver is het nog niet. Ik blijf het doen, vooruitdenken en plannen, het leven in het moment en alleen in het moment zijn is zeker nog geen bereikt doel. Wel vandaag in de drukte goed mijn focus gehouden, niet teleurgesteld als ik uit de houding viel en ontzettend staan transpireren, want wat was het warm..... en dan maar hopen dat ik niet gespetterd heb op de mensen om me heen.

Nog 13 dagen - mosselen en knoflooksaus

Zijn als een zondagse lunch een goede ondergrond voor een pittige les :)

Tja, welke keuze maak je in het weekeinde? Op zaterdag was het vroeg uit bed om naar de bikram te gaan en tijd genoeg te hebben voor de andere dingen die we wilden doen, maar om dan ook op zondagochtend weer om 9 uur de warmte op te zoeken is voor mij een beetje te veel van het goede. Consequentie was dus om niet 's avonds voor pa in Rotterdam te koken, maar tussen de middag... Ik was bang dat in dit geval de drie uur ruimte tussen het eten en de training aan de krappe kant zou zijn, maar het ging echt lekker. Kreeg ook veel ruimte om me heen :)

Na de les nog even met Isabella staan praten, vertelde haar dat we haar Speedy Conzales noemen, maar dat het wel een positieve klank heeft voor ons. Ze was wat bezorgd of ze goed te verstaan is, ik heb aangegeven dat ik haar goed kan verstaan en dat ik soms hoor in de kleedkamer dat het voor anderen wat lastig is. Maar ach ook het engels zonder spaans accent is voor veel mensen niet altijd even makkelijk te volgen. Verder heb ik haar gezegd dat ik haar lessen erg prettig vindt, er zit een fijne dynamiek in en de manier waarop ze me aanmoedigt om nog net iets hoger of verder te gaan stimuleert op een heel prettige manier.

Het heeft me goed gedaan om te kunnen genieten van de les en me lekker niets aan te trekken van het omvallen bij de balanshoudingen.

Zaterdagmiddag zijn we spontaan bij Diederik en Jose langs geweest. Het stuk grond naast hun tuin komt ook in de verkoop en spreekt ons meer aan dan de andere tuin. Helaas wil de eigenaresse het pas per februari verkopen en ligt de prijs voor ons nog aan de hoge kant. Afwachten dus. Wel heel spannend want het lijkt me echt heel fijn om zo'n plek te hebben met de mogelijkheid lekker groenten te verbouwen e.d.

Zondag bij pa ook de druiven geoogst, wat appeltjes geplukt en voor hem meteen sap gemaakt. Diederik had een fantastische slowjuicer, vers appelsap van de boom bij hen heeft ons snel overtuigd dat dit wel een mooie aanwinst kan zijn voor op ons kookeiland.

Kortom, het weekeinde stond weer eens in het teken van voeding :) het blijft toch een grote passie van mij in alle opzichten, van lezen erover, tot recepten uitzoeken, koken, boodschappen doen maar ook de tomaatjes die zo fijn groeien op het dakterras en de kruiden die ik zo vers kan knippen.

Nog 16 dagen - Acceptatie?

Sorry, ik heb de afgelopen dagen geen puf gehad om te schrijven. Mijn dagelijkse ritme was anders door twee dagen ehbo-cursus en het valt niet mee om weer te noteren dat ik het zwaar heb.

Gisteravond voor de les even met Bettine gesproken (ik was meteen in tranen) over het feit dat ik het zo moeilijk vind dat de andere verhalen van mensen die honderd dagen hebben gedaan, zo lovend zijn over de laatste maand en dat ik het gevoel heb dat ik achteruit aan het lopen ben. Ik merk geen enkele progressie meer in de houdingen, nou ja, vandaag kon ik voor het eerst helemaal in een stap terug uit de triangle pose...

Zij gaf voorzichtig aan dat er van binnen echt heel veel veranderd is en dat er wel degelijk dagelijks nog dingen veranderen, maar dat ik te veel te snel wil en baal dat het niet gaat zoals ik had verwacht. Tja en dat is confronterend. Normaal zet ik mijn zinnen op iets en ga gewoon door tot ik mijn doel bereikt heb, maar dat gaat bij yoga niet zo.

Het luchtte wel op om aan te geven waar ik sta, compleet met zere rug, zere achterkanten van mijn benen, moeheid, ontzettende trek in lekkere dingen en behoefte aan zon en vakantie.

Vandaag een berichtje van Wytz dat Pepper die in Amsterdam met de honderd dagen begonnen is er al mee gestopt is, te veel last van blessures en zij is toch echt een bikkel, maar doet ook erg veel andere sportieve activiteiten, het is tenslotte haar werk, toch jammer.

Afmaken doe ik het zeker, en ook na de vakantie zal ik echt weer regelmatig aanwezig zijn, ik zie echt de positieve kanten en ben heel blij dat ik mezelf dit cadeau geef, dat is de andere kant van de medaille

Nog 21 dagen - het gaat nog steeds alle kanten op

Vrijdagavond en zaterdagochtend de lessen gedaan, wat een verschil tussen deze twee lessen!

Vrijdagavond een nieuwe stap voorwaarts gezet, ik heb een eerste stap gezet in het verder uitvoeren van de fixed firm pose, vreselijk gelachen toen ik niet meer overeind kon komen! De rek die deze oefening met name uitoefent op de rectus femoris (onderdeel van de vierhoofdige dijbeenspier) maakt duidelijk dat hier nog heel wat werk verzet kan worden, en ook waarom ik moeite heb met het juist achteroverbuigen bij camel en de half moon pose.

Na de les kwam er een vrouw naar me toe in de kleedkamer die ik heel lang niet gezien had, ze gaf me complimenten dat ik zo goed in shape ben gekomen tijdens deze honderddaagse, en onder de douche haakte iemand anders erbij aan door te zeggen dat ik steeds mooier wordt, ik kom steeds opener over. Pfff wat een complimenten, terwijl ik zelf juist in een super kritische fase zit waarin ik het gevoel heb dat ik me achteruit beweeg tijdens de lessen.

Zaterdagochtend was dat in ieder geval aan de orde, ik voelde me rot, was al ontzettend aan het transpireren tijdens de standing deep breathing oefening, en de tranen volgden na een paar houdingen. Het was extra vervelend omdat het niet druk was en er geen bekenden waren, dus ik heb maar naar de grond gekeken en het over me heen laten komen. Geen idee waar de tranen vandaan kwamen, maar een groot deel van de zaterdag voelde ik me niet prettig.

De half tortoise is trouwens ook een goede houding om te doen als je last hebt van migraine of van slapeloosheid vertelde Isabella.

Jan heeft nog wat interessante quotes ontdekt op het internet die ik graag met jullie deel!

Bikram says...

"You haven't even started living yet!"

"You cannot bring the light when you're living in the dark."

"You should be ashamed of yourself acting like an average person."

"When you come out of here (teacher training) you will have a million mile gap between you and everyone else you know."

"If someone can steal your peace from you, you're the loser."

"One life is not enough."

"Take it easy, honey."

"Having means nothing if you don't know how to use it."

"You can't have a sick body and a screw loose brain."

"Eat shit and die."

"Welcome to the torture chamber."

"Excuse me for living."

"Confess the truth. Follow the truth."

"Just think of it!"

"The easiest thing in the world is quitting."

"I hate boring people!"

"The saddest thing in my lifeis that nobody understands me."

"lock the knee lock the knee lock the knee..."

"Poison kills the poison. Pain kills the pain."

"The blind cannot lead the blind."

"Yoga is your gas station."

"Yoga makes you bulletproof, windproof, waterproof, stressproof, sexproof, moneyproof, fireproof..."

"99% right is still 100% wrong."

"If you try the right way you get 100% benefit."

"Have the guts to confess the truth."

"Hell is the only way to get to heaven."

"You only have to travel six inches in your life. That is the distance from your mind to your heart."

"Yoga is everything."

"An empty barn is better than one full of naughty cows."

Nog 23 dagen - Argentijnse wijsheid

Het is belangrijk om tijdens de yoga zo min mogelijk na te denken, alsof je aan het mediteren bent. Een bekende Argentijnse cabaretier zegt hierom: 'Alles wat je vasthoudt in je lichaam gaat uiteindelijk rotten, loslaten dus, ook al die gedachten'.

Helaas geen vroege ochtendles dit jaar, Bettine zegt dat de school er nog niet aan toe is, te weinig mensen komen vroeg hun bed uit voor de les. Jammer, want voor mij zou het echt het leven een stuk makkelijker maken. Verder is het afwachten hoe september verloopt qua drukte of er vanaf oktober weer lessen bij zullen komen.

Met de aanwijzingen van gisteren kwam ik tijdens de camel niet verder dan wat achterover kijken en heel erg gelet op de spanning aan de voorkant van mijn bovenbenen. Moeilijk, maar ik zie nu dat ik lang zo ver niet naar achteren kom, dus het zal wel weer een stap achteruit zijn om uiteindelijk de goede stap vooruit te kunnen maken.

Focus gaat steeds beter, zeker als er geen nieuwe zijn en het niet al te druk is. Mijn hele rug blijft flink gevoelig, enkel nog in ontwikkeling. Ik voel me wel weer wat rustiger in mijn hoofd en nu maar weer een lange dag aan het werk.

Nog 24 dagen - goede controle

Ja, dat klinkt als een zomers zonnetje in mijn oren, control freak die ik ben :)

Bettine legt nu steeds heel veel dingen uit tijdens de les, onder andere dat het zo belangrijk is om op dezelfde manier en tempo de houding in en weer uit te gaan. Snelle bewegingen zijn geen yoga.

Ik heb het een beetje moeilijk op het moment om naar de les te gaan, moeilijk om te accepteren dat de fysieke progressie zo ontzettend langzaam gaat. Bettine gaf aan op mijn vragen hierover dat de progressie nu met name in mijn hoofd plaatsvindt, ik hoor steeds meer wat ze zegt, sla dit allemaal op en beetje bij beetje zal mijn lichaam zich gaan vormen naar de teksten die ik hoor.

Zo ging vandaag de camel niet goed. Bettine gaf aan dat je een rek moet voelen aan de voorkant bij de heupen maar ik voelde helemaal niets. Na de les heeft ze mij hier nog even mee geholpen en mijn heupen veel verder naar voren bewogen dan ik zelf zou kunnen, toen voelde ik de rek wel. Het feit dat dit nog niet lekker gaat is ook een reden dat ik bij de eerste oefening met de staande rugbuiging naar achteren niet verder kom. Erica zei in de kleedkamer nog over deze oefening dat zij er steeds meer achter komt dat het heel belangrijk is om je ribbenkast goed naar boven te bewegen, dus genoeg om morgenochtend weer te oefenen.

Mijn enkel blijft spelbreker, ik kan verder niets doen om het proces van verandering te versnellen, acceptatie van de dingen die gebeuren blijft gewoon heel lastig.

Nu nog even uitzoeken welke yogamogelijkheden er zijn in de buurt van ons vakantieadres op Madeire en een mooie jadesteen opzoeken waarmee Janneke de ontsteking in haar schouder te lijf kan gaan, grappig trouwens dat ik daar weer aan dacht door de uitleg bij de cobra serie, ook met een koude steen trekt het bloed weg uit een gebied en komt daarna weer vers bloed ter plekke om zo de ontsteking sneller weg te werken.

Nog 25 dagen - en weer een heerlijk boek

Jan zei vanavond, nu ben ik ook op de helft, doelend op de cadeautjes die hij dagelijks voor me heeft. Vanavond weer een topper het boek 'Wat is nu gezond' van Dr. Katan, even snel doorgebladerd en veel feiten waar ik achtersta wetenschappelijk onderbouwd en/of op een goede manier van twee kanten benaderd.

Voorbeelden van wat feitjes:

- Groene thee bevat evenveel cafeïne als zwarte thee

- Veel fruit eten is niet genoeg om gezond te eten. In fruit ontbreken belangrijke vitamines. Fruit beval wel vezels, kalium en weinig calorieën.

- De geclaimde feiten van probiotica in yoghurtjes zijn grotendeels niet aangetoond.

Vannacht was een zweterig nachtje met als goede afloop dat ik mij een stuk beter voel dan gisteren, yes! Zal het komen dat ik nu zo bewust met mijn lichaam bezig ben dat ik meen veel vaker pijntjes en andere onaangename dingen te ervaren dan anders? Geen idee, misschien moet ik een blog bij blijven houden om meer inzicht te krijgen. We leven zo snel, de dag is nog niet begonnen of de volgende dient zich alweer aan, er zijn erg weinig momenten om stil te staan bij alles wat er gebeurt, en hoewel ik het nu wel iets meer probeer te doen is het nog erg weinig als ik kijk naar de hoeveelheid informatie die er dag in dag uit binnenkomt. Het scheelt natuurlijk ook dat ik individueel met mensen werk, ieder anderhalf uur een totaal andere dynamiek. Vandaag van een man die zaterdag gaat trouwen, na twintig jaar samenwonen, de volgende kwam met een baby van een maand (schattig!), een dame die maandag viert dat zij 77 wordt en waar ik graag een voorbeeld aan wil nemen zo goed zit zij nog in haar vel, tot een nieuwe cliënt, wat altijd weer even aftasten is welke benadering het beste past.

Daarna lekker bikram, even tijd voor mezelf, het wordt steeds drukker, de zomerperiode zit er bijna op en dat is te merken. Vandaag ook weer een bekend gezicht in de zaal, dit keer een vrouw die een paar jaar geleden regelmatig bij mij kwam, ik was blij dat ik haar naam nog wel wist.

De les ging lekker, stuk beter dan gisteren, alleen mijn rechter enkel blijft protesteren tegen belasting. Wat er allemaal in mijn wervelkolom gaande is weet ik niet maar voor mijn gevoel wordt daar keihard gewerkt.

Het was wel een beetje vreemd dat ik nu bij de triangle een kleinere stap moest zetten, ik hoor Bettine eigenlijk alleen maar zeggen tegen veel mensen dat ze verder uit moeten stappen. Het voelde wel anders in mijn heupen, dus weer een puntje om goed rekening mee te houden, knie moet boven de enkel uitkomen is het streven.

Nog 26 dagen - niet lekker

Even een kort berichtje, de hele dag heb ik het koud gehad, raar gevoel in mijn buik.... Mijn rug doet zo'n pijn dat ik bij de cobra serie maar op de grond ben blijven liggen in savasana... het is zoals het is al blijft het lastig.

Er komen steeds meer bekenden, vanavond gesproken met Marion Heeremans, een vrouw die ik van de middelbare school ken - leuk. Zeker nu ik weet met wie zij getrouwd is, ach ja, Santpoort (waar ik opgegroeid ben) is en blijft een dorp, en zij woont daar nog. Verder Prins, die ik al lang niet meer gezien heb, haar man is een van de eigenaren van Heldergroen, grafisch bureau op de andere hoek hier....

Ik ga maar richting bed met een kop thee en boek, hoop dat ik me morgen beter voel want de agenda staat heel de maand september al vol, dus ruimte om ziek te worden is er niet. Ik ben nooit ziek, maar in deze honderd dagen is er toch op dat vlak ook al meer dan genoeg gebeurd voor de komende jaren!

Nog 27 dagen - Lekker die warmte

Het is weer weekeinde geweest en er waren - naast de bikram - weer andere prioriteiten. Zaterdag lekker in de keuken gestaan en een aantal recepten gemaakt uit een fantastisch nieuw kookboek - Plenty - aanrader als je meer met groenten wilt doen. Knoflooksoep met 25 tenen erin en je proefde het niet eens, ook zondag even gecheckt bij Janneke of ik geen vreselijke lucht verspreidde, maar zij rook niets :)

Zaterdagavond naar de filmschuur geweest, A separation, en Iranese film die je van begin tot eind op je stoel geplakt houdt, wat knap om met een klein budget zo'n pakkende film in het leven te roepen. Niet geschikt voor een avondje lachen of ontspannen achterover zitten, maar als je een boeiende en spannende film wilt zien over de impact van communicatie binnen een familiesituatie dan is dit echt een aanrader.

Zondag eerste pogingen gedaan om te kijken naar recreatie huisjes, het idee van een ander plekje erbij spreekt Jan gelukkig ook aan, dus fijn dat we dit ook weer samen kunnen oppakken.

Verder begin ik de ruimte te ervaren die er nu is, nu ik niet meer hoef te leren, gistermiddag uren bezig geweest met het rippen van cd's en dan maar puzzelen hoe ik die muziek ook op ons Sonos systeem af kan laten spelen, maar het is gelukt, yes! Daardoor is mijn plan om gisteravond een stukje blog te schrijven niet gelukt.

Het voelt goed dat er nu ook ruimte is voor andere klusjes die al heel lang blijven liggen, dit is voor mij een stukje ondersteuning dat het goed is geen lange opleiding te doen. Weer iets voor op het lijstje met ontdekkingen.

Verder van Isabella de tip gekregen in de les van vrijdagavond, om tijdens de grondoefeningen ook af te wisselen via welke kant je in en uit de houdingen gaat, ook een manier om extra aan je balans te werken. En mijn ervaring is dat het nog niet meevalt om dit ook in de praktijk te brengen. Ik ben ook nog steeds aan het nadenken als ik mijn handen in elkaar vouw dat de ene keer de rechter - en bij de tweede set de linker duim boven komt te liggen.

Mijn rechter enkel is nu in ontwikkeling, doet met lopen zeer en lastig om de balans te houden bij de balansoefeningen. Bettine gaf aan dat ik de neiging heb om erg in mijn enkels te gaan hangen, dus heel goed opletten dat ik het gewicht over mijn hele voet verdeel - en daar wordt ik inderdaad weer extra wiebelig van.

De verwachting dat ik na deze 100 dagen echt grote sprongen voorwaarts gemaakt zal hebben moet ik loslaten, er is echt wel progressie, maar ik leer ook dagelijks dat deze progressie heel langzaam gaat.

Ik moest erg lachen om een verhaaltje dat Isabella vertelde van Bikram - een auto heeft na 5 km rijden nog steeds een volle tank, niemand gaat dan bijtanken. Wij eten allemaal veel te veel, zelfs met zittend werk en zonder veel te bewegen blijven wij de hele dag dooreten, daarom gaat onze motor steeds slechter functioneren, laten we ons wat meer als auto's gedragen.

Helaas heb ik dat gisteren ook zelf ervaren. Na de 5 uur les had ik helemaal geen trek. Toch 's avonds nog maar wat gegeten, want ja, niet eten is niet mijn ding. Helaas had ik beter moeten weten, vannacht om half vijf uit bed gegaan omdat ik heel misselijk was, voel me nog steeds niet lekker, nu maar even aan de bouillon om warm te worden en te zien hoe mijn lichaam hierop reageert....

Nog 31 dagen - Vraagtekens

Het kan dus wel, een donderdagochtendles volgen die lekker gaat, misschien omdat de lessen gisteravond en vanmorgen geen extra uitdagingen boden, had mijn lichaam genoeg energie om gewoon lekker mee te doen, voelt goed. Mijn spierpijn van zondag is verdwenen, de houdingen met achteroverbuigingen en draaiingen van de wervelkolom gaan voor mijn gevoel nu een stuk beter, lekker.

Verder voel ik me verre van goed. Af en toe is mij de afgelopen twee maanden gevraagd of het niet moeilijk is om zo persoonlijk te schrijven en tot nu toe heb ik daar geen moeite mee gehad, maar vandaag is het anders. Ik zit aardig in de knoop met mezelf en had dat in deze fase van de honderd dagen niet meer verwacht, de laatste maand hoort een soort energy flow te zijn op alle gebieden volgens het internet. Maar zoals ik in de praktijk ook vaak tegen mensen zeg, het internet is geen betrouwbare bron van informatie, iedereen kan zijn verhaal erop kwijt, kijk maar wat ik doe :)

Aan de ene kant wordt steeds duidelijker dat ik dingen vergeet die ik 's avonds met Jan besproken heb. Heel lastig als dit vervolgens op een ander moment aan de orde komt. Ik weet niet waarom ik dingen vergeet, in de praktijk ben ik dat helemaal niet gewend. Ben ik 's avonds te moe? Interesseert het me niet echt? Ligt het aan de wijn? Is er iets mis in mijn hoofd? Allemaal vragen en geen antwoorden, niet echt een gevoel om me zeker bij te voelen. Door de week is de wijn uitgebannen, misschien moet ik in het weekeinde pen en papier bij de hand houden om te notuleren als we praten?

De onrust is nog groter doordat ik me momenteel helemaal niet kan ontspannen thuis. Als Thijs bij ons is, is de sfeer in huis anders, Jan heeft een andere manier van doen met hem dan wanneer we samen zijn, en hun aanpak van allerhande zaken is niet mijn manier van doen. Het speelt al jaren en we zijn alledrie van goede wil en lijden er volgens mij alledrie onder, maar een oplossing is niet te vinden. Zeker gedurende de vakanties als deze perioden langer duren loopt bij mij in ieder geval de onrust van binnen op. Ik ben nu alleen thuis maar ontspannen ho maar. Ik had zo gehoopt en eigenlijk er stiekem ook op gerekend dat door de intensieve beoefening van de bikram ik meer controle over mezelf zou krijgen op dit gebied, maar helaas is dat nog niet het geval. Nu zoek ik naar een oplossing, misschien ergens een tuinhuisje om mezelf terug te trekken, of een andere mogelijkheid, alleen weet ik niet wat.

Het is zo ontzettend jammer als je zoveel van iemand houdt dat het met alle goede wil van de wereld niet zo aan te passen is dat het wel gezellig is als zijn zoon bij ons is.

Nog 33 dagen - Gedachten aan de wandel

Misschien ben ik te veel in mijn hoofd bezig geweest vandaag... mijn examen orthomoleculaire voedingsleer gedaan, en me boos gemaakt over de telefoon die maar bleef bellen en dan tot twee keer aan toe wordt er opgehangen toen ik opnam, grrr.

Jullie begrijpen het al, het zen-gevoel heeft nog steeds niet de overhand. Zo jammer om te merken in de les wat de negatieve impact is van gedachten die op hol staan en echt blijven proberen de concentratie te houden bij mijn ademhaling het is me niet gelukt vandaag, jammer.

Ok, zonder oordeel laten gebeuren wat er passeert, maar dat gaat vrees ik niet lukken in deze honderd dagen. O je, nu ben ik weer aan het invullen wat er wel en niet kan gebeuren, en ook dat is niet de bedoeling....

Positief is dat ik mijn opleiding orthomoluculair voedingsdeskundige nu ook afgerond heb, alleen de EHBO met reanimatie staat nog op het programma en dan kan ik me officieel ook hiervoor vestigen, lekker.

Tijdens de les heb ik nu wel het gevoel dat het steeds moeilijker wordt, in het begin was ik blij als ik door mijn neus kon in- en uitademen, nu zijn er zoveel dingen bij de eerste ademhalingsoefening alleen al, dat het me af en toe duizelt: armen boven schouders houden, buik intrekken, lange rug, benen aangespannen, handen goed in elkaar gevouwen houden, zo lang mogelijk proberen in- en uit te ademen, nek ontspannen, rug recht, schouders ontspannen, gewicht in de hielen, voeten tegen elkaar - het zijn goede oefeningen voor zo'n spelletje van vroeger in de trend van ' ik ga op reis en ik neem mee' :)

Verder van Bettine na de les nog een ongevraagde tip waar ik blij van word: bij de sit-ups mijn benen recht houden, dan maar niet mijn tenen aanraken, maar dat gaat mij helpen bij de oefeningen om mijn benen recht te krijgen... als dat me toch eens gaat lukken!

Nog 34 dagen - Verslavingsgevaar

Ik bedacht me net toen ik de kop typte dat het wel een beetje gek is om vanmiddag te schrijven nog 35 dagen en een paar uur later 'nog 34 dagen' maar jullie begrijpen mijn bedoeling gelukkig wel :)

Als ik niet met de honderd dagen bezig was geweest, was ik vanavond echt niet gegaan, gelukkig dus maar dat ik het wel doe, want gaandeweg de training voelde ik me weer beter. Er zou echt een bordje met 'verslavingsgevaar' op de balie moeten staan, want als je eenmaal de helende kracht van de bikram yoga hebt ervaren, wil je niet anders meer! En dan maakt het niet uit dat je spierpijn hebt in je rug en triceps en verdorie weer de pees van de knieschijf overbelast gisteren met de bow pose, die ik trouwens helemaal vergeten ben te noemen in mijn verhaal van dag 35, want die hebben we dus ook gedaan en ik weer wat te fanatiek blijkt nu.

Ach, Bettine heeft maar weer toegelicht dat niets zonder reden gebeurt en dat de knie er op termijn alleen maar beter van wordt, nu mijn humeur nog.....

Nee hoor, geintje het is alleen lastig dat bepaalde oefeningen nu weer lastig gaan of aanpassing nodig hebben, ben zeker nog niet nederig genoeg.

Het was wel heel fijn dat we vanavond weer les hadden van Bettine, veel aanwijzingen en lekker weinig mensen zijn toch echt componenten die mij erg veel goed doen. Bijzonder was het toen Brigitte, Esther en ik gevraagd werden om de triangle te demonstreren voor de rest van de groep.

Jan gaat maar door met zijn cadeautjes, vandaag super servetten met vlinders erop - gisteren was het culinaire wasabi mayonaise, niet goed volgens dr. Fuhrmann maar wel erg lekker.

Nog 35 dagen - Bijkomen van het seminar

In het weekeinde lopen de dingen altijd anders dan door de week, vandaar dat ik er nu pas aantoe kom om weer een stukje te schrijven... Gisteren was het een zeer intensief seminar met Mary Jarvis, ik heb een spierpijn!

De les begon pas om half twee, het was lang wachten in de bomvolle lesruimte, ik was gewoon nerveus van wat ons allemaal te wachten zou staan. Er waren veel docenten van andere bikram scholen en over het algemeen veel mensen die ik veel zie tijdens de lessen. Mary nam ruim de tijd bij verschillende houdingen om dingen toe te lichten en ook docenten demonstreerden wat vervolgmogelijkheden zijn op de houdingen die wij praktiseren. Wij zien natuurlijk regelmatig welke capriolen Bettine uit kan halen als zij meedoet met de les, maar er waren nu ook andere voorbeelden, of ik ben inderdaad zo ver dat ik niet alles meer zie wat er om me heen gebeurt tijdens de gewone les.

Uiteindelijk was de les pas om kwart voor vier afgelopen, snel douchen en omkleden in een bomvolle kleedkamer. Ik kan er echt niet bij met mijn verstand dat als er zoveel dames in rij staan om te douchen dat er toch nog vrouwen zijn die uitgebreid haar gaan wassen gevolgd door conditioner....

Lekker buiten gezeten, lachen hoe gezond iedereen aan het eten was, salades, fruit, yoghurt etc. allemaal zeer verantwoord.

Om half vijf gingen we verder met het tweede deel. Ik was gewapend met pen, papier, fototoestel en leesbril. De toelichtingen gingen over de standing bow, de achteroverbuiging van half moon pose en camel.

De hoek van je enkel moet 90 graden zijn, als deze anders is dan heeft dat grote invloed op de balans serie. Tip die Mary gaf is gedurende 100 dagen 50 keer per dag de Standing bow oefenen zonder spiegel, dan verbeter je je techniek enorm!

Wij hebben met name flink geoefend op het draaien van de schouders, leuk om te zien dat er snel vorderingen te maken zijn door de schouders goed parallel te krijgen. Zolang je de standing bow nog niet perfect beheerst is de enige manier waarop je uit deze houding moet komen, naar voren vallen.

Bij camel is de combinatie van rustig blijven ademen en naar een punt boven je hoofd te kijken de beste start, steeds verder je blik naar achteren richten en niet proberen je rug te buigen geeft de beste houding.

Van achteroverbuigingen wordt je gehoor beter.

Ik vond het een leerzame en intensieve dag, het wordt een uitdaging om deze houdingen met deze nieuwe kennis vanavond te oefenen. Verder wat jammer dat er niet de gelegenheid werd gegeven om zelf vragen te stellen. Wat voor mij nog een eye-opener was ten aanzien van mijn eigen ontwikkeling is dat ik niet meteen opsprong toen Mary vrijwilligers vroeg voor de standing bow, dat zou een paar maanden geleden wel anders zijn geweest :)

Quote van Mary: true forgiveness is like it never happened

Nog 38 dagen - No expectations

Zonder verwachtingen de les beginnen is een van de uitdagingen waar ik nu mee te werken heb :) Vanuit de ervaring dat het meestal op donderdagochtend moeizaam gaat, snel een misselijk gevoel ontstaat en dat mijn lichaam nog moe is van de woensdagavond les, begin ik inderdaad vaak al bij het binnenkomen met een excuus te maken, dat ik me - om welke reden dan ook - niet optimaal voel. Isabelle gaf aan dat ik met 'no expectations' de les moet ingaan, het is goed om er te zijn en als je doet wat je kunt is het altijd perfect.

Dat heb ik gedaan, ik moest regelmatig even zitten, er was ook een hoge luchtvochtigheid, maar na de les stond ik te trillen van de inspanning. Dat is dan ook wel grappig om te realiseren, dat ik gisteravond zo lekker bezig ben geweest voor mijn gevoel, nu veel minder, maar mijn lichaam geeft duidelijk aan dat er wel degelijk een grote inspanning heeft plaatsgevonden. Zelfs nu nog aan het eind van middag heb ik echt een vermoeid lichaam.

Het yoga aspect van focus op de ademhaling en alles verder los te laten, dus ook geen waardeoordeel geven over het fysieke deel is echt nog een groot punt van aandacht voor mij.

Na de les liep ik gelijk met Bettine naar buiten die tot haar schrik moest vaststellen dat haar fiets gestolen was, ik ken het gevoel maar al te goed, je kunt het gewoon niet geloven dat jouw eigendom bij jou voor de deur door iemand anders meegenomen wordt, bah!

Ik heb haar achterop mijn fiets maar een lift naar het station gegeven, hoewel dat niet meevalt door de werkzaamheden rondom het station.

Voor het eerst heb ik even naar de statistieken van mijn blog gekeken, grappig om te zien dat er ook vanuit de USA gelezen wordt, geen idee wie dat is, maak jezelf bekend zou ik zeggen. Het blijft bijzonder dat anderen hierin geinteresseerd zijn, ook als ze aan het andere einde van de wereld wonen, dag Linda! of ver weg in Jordanie - hoe is het Brenda? of bij de buren - Hello Dorothy, see U soon! En natuurlijk ook een hartelijke groet aan Niels en Anna in Uruguay! En Wytzia, heb jij nu vanaf Bali toch nog mijn blog gelezen?

Ik ga nog even verder met werken en dan vanavond voor een andere bikram genote uitzoeken hoe zij met voeding nog iets kan doen aan haar fibromyalgie.

Nog 39 dagen - Wat zie je er goed uit!

Krijg ik steeds vaker te horen, leuk! Zelf blijf ik met name trots naar mijn armen kijken die echt van vorm zijn veranderd, verder valt de verandering mij niet zo erg op.
Wat mij wel opvalt de laatste dagen is dat mijn borsten en buikvet steeds irritanter worden bij het uitvoeren van bepaalde asana's. Ik krijg steeds meer begrip voor de superslanke yogi's want volgens mij maakt het de training een stuk makkelijker.
Het boek van Dr. Fuhrmann heb ik uit, interessante lectuur, en stof tot nadenken want er worden nogal wat voedingsfeiten die in de reguliere opleiding maar uit vanuit orthomoleculair als waarheid worden aangenomen, van tafel geveegd. Met name de visie over volwaardige eiwitten. Wij zijn deze week begonnen met zijn richtlijnen meer te volgen om te ervaren hoe het voelt, en tot nu toe ben ik enthousiast.
Gisterochtend begonnen met een smoothie van rauwe spinazie, zomerfruit, lijnzaad en gemalen cocos, het vulde goed, de smaak was wat te laf, en ik zie ook dat spinazie veel met banaan gecombineerd wordt, dus dat proberen we binnenkort ook maar een keer. Helaas is er nog geen verse boerenkool, want dat is ook een vitaminen en mineralenbom, vol eiwittten!

Ik heb van twee dames een bestelling doorgekregen voor de yogahanddoeken bij yogabox.de  ik ga maandag de bestelling plaatsen dus als er nog anderen zijn die iets willen, laat het voor maandag even weten.

Ik was gisteren de hele dag superfit  en voelde me erg lekker en het kwam in me op dat deze honderd dagen niets met discipline of doorzettingsvermogen te maken hebben, maar dat het echt een dagelijks cadeau aan mezelf is, en dat ik mezelf echt te kort doe als ik niet zou gaan.

Vandaag weer een nieuwe dag, een kop thee gedronken en meteen misselijk, wat heb ik toch met die donderdagochtenden? Zo mijn spullen pakken en zien hoe deze les gaat verlopen.

Nog 40 dagen - fake it till you make it!

Omdat we gisteren met zoveel extra aandacht de Pranayama ademhaling gedaan hebben, vroeg ik voor de les aan Bettine of deze ook in teugjes gedaan mag worden met de inademing omdat het mij nog niet lukt om 6 tellen (hoe lang die ook duren verschilt) achter elkaar in te ademen. Haar reactie was, dat komt over een tijdje wel, tot die tijd 'fake it till you make it' , kijk dat zijn nu nog eens opmerkingen die ik niet snel meer zal vergeten :)

Het was behoorlijk druk vanavond, en Bettine heeft er nog steeds erg veel zin in, dus de les duurde weer langer, maar het ging eigenlijk als een speer tot ik tijdens Rabbit enorme kramp diep in mijn linkerkuit voelde, dat was echt heftig.

Verder voel ik me goed, heel rustig. Er gebeurt weinig anders dan het reguliere, werken, eten koken en bikram. 's Avonds was lezen of leren, zo verliepen gisteren en vandaag.

Van Jan vanavond in de serie cadeautjes een Thais beeldje wat nederigheid uitbeeld, mooi voor op mijn kast naast de twee boeddha beeldjes waar ik tijdens het werk tegenaan kijk. Verder was het gisteren een ei dat verkleurt als je een ei kookt en door de kleurverandering kun je zien of het ei hard of zacht is. Ja, hij is van het eitjes koken en als hij er niet is, kan ik het nu ook goed doen.
Het is fijn om dit traject zo intensief samen te delen, helaas staan mij nu weer twee dagen te wachten dat Jan niet mee kan, maar gelukkig zijn er dan vast en zeker andere bekenden.

Nog 41 dagen - het aftellen gaat voor mijn gevoel erg langzaam

Het weekeinde was druk, zaterdagochtend de vroege les gedaan, fijn dat Jan weer mee ging, daarna een smoothie gedronken bij de buren van de bikram, lekker! Verder bezig met boodschappen, cadeautje voor Maria en op naar Purmerend voor haar 40e verjaardag.
Ik ga jullie niet lastig vallen met een vreselijke ervaring die wij ook zaterdag hadden met een van onze buren, dat heeft ook een aardig stempel op ons weekeinde gedrukt en is niet helemaal over. Zal het nu toch echt zo zijn dat er vanuit de kosmos ook nog extra uitdagingen op ons pad komen om de honderd dagen met goed gevolg af te maken?

Zondag bij pa op bezoek geweest in het ziekenhuis, hij heeft duidelijk weer een jasje uitgetrokken. Gelukkig was het prachtig weer en hebben we met hem in de rolstoel een rondje buiten kunnen lopen.
De middagles van half drie gedaan, Isabella was zoals ik al verwachtte best lastig voor Jan met haar snelle en vele gepraat inclusief mooi zuid Amerikaans accent. Maar toch les ging best lekker alleen ben ik de laatste tijd steeds maar misselijk, nu zelfs wat gespuwd tijdens de les, en eerlijk is eerlijk dat lucht dan wel weer op. Ik ben ook veel uit balans, maar dat zal wel door de extra druk komen die we dit weekeinde op ons bordje hadden.
Lekker bijgekomen 's avonds op ons dakterras, nieuwe eettafel ingewijd en samen blij dat het er steeds gezelliger uit gaat zien.

Door een mailtje van Janneke heb ik de NRC van zaterdag nog even uit papierbak gevist, er staat in interview in met Ellen ten Damme, ook zij doet aan yoga. Verder - en dat is voor de vakidioot die ik ben heel fijn - een heel goed artikel over de zin en onzin van huidverzorging, eindelijk een stuk waar ik het grotendeels mee eens kan zijn.

Vanavond was Bettine weer terug, en hoe! Volledig opgeladen, ik denk met name omdat zij gisteren al bij het retreat van Mary Jarvis in Rotterdam is geweest. We waren met een kleine groep in de les, en ze heeft heel veel extra aanwijzingen gegeven, echt super. De eerste ademhalingsoefening heeft geen pauze tussen in- en uitademing (mij lukt het nog steeds niet om de hele tijd de inademing vol te houden) maar is een vloeiende beweging.
Mijn rug is behoorlijk gevoelig op dit moment, soms heb ik het gevoel dat ik geen stap vooruit ga, vandaag is zo'n dag, maar probeer het maar weer los te laten en trots te zijn dat ik de hele les mee heb kunnen doen, en we waren pas om half 8 klaar, dus extra lang bezig geweest. Juist de puntjes op de i zijn zo fijn nu, niet alleen mijn grote tenen naar me toe trekken bij het flexen van mijn voeten, maar al mijn tenen, auch dat was hetgeen ze mij al een week of twee geleden had uitgelegd, maar ik wist niet meer precies wat ik doen moest dat die pijn in de achterkant van mijn benen veroorzaakte...
Verder opletten dat je je tenen van de voet die je uittrapt bij standing bow, naar het plafond laat wijzen, beter voor de energie!

Kortom, er staat ons zondag denk ik heel wat te wachten, ik zal in ieder geval zorgen dat ik zaterdagavond op tijd naar bed ga en het glaasje wijn maar lekker laten staan.

Nog 44 dagen - Hernieuwde energie

Ik ging met lood in mijn benen naar de training vanavond, waar waren jullie trouwens??? Was de hele dag al vreselijk duf en sloom, maar na de les van Diane-power, moe maar verkwikt.
Voor de les nog even met haar staan praten, het klopt dat ik ervaar dat de hoogtepunten steeds hoger worden, en de dieptepunten steeds dieper. Gelukkig gaat dit zich op een gegeven moment wel weer stabiliseren, maar wanneer blijft een vraag.

Positief was vanavond dat ik eindelijk iets van beweging voelde bij de standing seperate leg stretching pose (Dandayamana-Bibhaktapada-Paschimotthanasana), ik doe deze op het moment met niet erg wijd gespreide benen en mijn tenen gewoon naar voren omdat mijn rechterknie anders meteen boe roept, maar ergens ontspande er iets in mijn onderrug en kwam ik een stukje verder in de houding, yes!

Hoop dat ik er morgen aan denk om aan Diane te vragen waarom zij vaak 'release' zegt ipv 'change' ik begin er nu een beetje aan te wennen, maar merk dan om me heen nog wel vaak verwarring. Ja ik weet het, hoor niet te merken wat er om me heen gebeurt maar ik ben nog niet bij de honderd :)

Ik hoop jullie ergens dit weekeinde weer te zien!

Nog 45 dagen - dipje

Gisteravond ging de les heerlijk, ik vroeg Diane of ze een 'danoontje power dag' had, wat een tempo zat er in de les, het was zwaar maar lekker en flink zweten want de luchtvochtigheid was mega. Ja, het is een super zomer, een om nooit meer te vergeten. Ik weet nog dat ik dacht voor ik hieraan begon dat het wel zwaar zou kunnen worden om steeds met mooi weer naar de bikram te gaan als ik ook lekker op het dak zou kunnen zitten. Nu staan er sinds een paar uur twee nieuwe ligbedden op ons dak, maar buiten is het de zoveelste bui die mijn blik op het Spaarne domineert.....

Gisteravond had mijn lief na het douchen deo opgespoten, iets waar ik niet bepaald blij van werd, vreselijk misselijk werd ik van de lucht, het ging maar niet over. Vanmorgen tijdens de les ook de hele tijd misselijk geweest en eigenlijk ben ik het nu nog steeds, een raar onbestemd gevoel van binnen, niet fijn. Jammer want vandaag voelt daardoor als een verloren dag, ik had de middag vrij gepland om lekker door te kunnen gaan met schoonmaken en opruimen van mijn praktijkruimte, maar ik kan me er niet toe zetten, heb zelfs twee uur op bed gelegen.

Het valt me wel op dat ik deze periode meer hoogte- en dieptepunten bereik dan normaal het geval is. Ik ben vaker fysiek van slag maar voel me ook vaker heel erg goed.
Ga zo beginnen in het boek van Joel Fuhrman 'eat to live' wat ik tegenkwam op de site van Mary Jarvis. Volgens mij lijkt het op het ayurvedische groendieet, groenten in de hoofdrol, denk dat we maandag maar gaan starten met het ervaren van deze leefwijze, maar eerst me er maar verder in verdiepen. Ik hou jullie op de hoogte.

Nog 47 dagen - Nieuwe energie

Dat was even wennen, voor het eerst les van Isabella, onze tijdelijke Argentijnse docente. Met haar zuid-Amerikaanse temperament en accent zat er heel veel vaart in de les. Ik moest wel goed opletten om te weten wanneer er wat moest gebeuren, haar dynamiek en tempo van de verschillende oefeningen lag net even anders, dat was wel lekker want de tijd vloog voorbij.
Hier en daar viel het mij op dat ze iets net even anders benoemde waardoor er soms ook weer nieuwe stukjes duidelijk werden, maar ik heb het niet vast kunnen houden, dus dat volgt in een ander blog.

Ik had het sowieso zwaar met het focussen, naast mij lag een man die vreselijk onrustig was tijdens de les, hele tijd wiebelen en ook alle oefeningen in een ander ritme doen dan wordt aangegeven. Ja, ik krijg de uitdagingen wel op mijn bord!
Net van een andere bekende gehoord dat zij ook morgenochtend bij de les is, ik vind het wel leuk dat het zo'n groot succes is en hoop snel op nieuwe lessen erbij, kijken hoe het mij gaat bevallen om 's ochtends heel vroeg te gaan.

Geesje kreeg een mooie correctie tijdens de laatste ademhalingsoefening, die Blowing in Firm Pose heet (Kapalbhati in Vajrasana), zij heeft tot gisteren altijd haar buikspieren precies verkeerd om gebruikt. Ik had nog even beloofd na te kijken in het bikram boek waar deze oefening voor dient, het is:
- versteviging van alle buikspieren
- verbetering van de circulatie
- versterking 'abdominal wall'
- taille versmallen
Volgens het boek zijn het twee sessies van 60 x

Krijg net met de post mijn studieverklaring van de opleiding orthomoleculaire voedingsleer binnen, gemiddeld cijfer een 9,5 dus een goed uitgangspunt voor mijn examen over twee weken.

Verder kunnen jullie kijken op de site yogabox.de voor materialen zoals handdoeken met nopjes tegen het uitglijden. Ik kan hier bestellen met 12 procent bedrijfskorting, het is niet veel maar scheelt toch en als we samen bestellen scheelt het in de verzendkosten. Laat maar even weten als je iets nodig hebt.

Nog 48 dagen - Herboren na de les

Vandaag is mij weer heel duidelijk geworden dat het leven ontzettend onvoorspelbaar is. Vanmorgen belde Jan om te vertellen dat hij telefoon had gekregen dat zijn vader met de ambulance naar het ziekenhuis is vervoerd als gevolg van ernstige benauwdheid. Hij heeft daar al langer last van, er zit de laatste maanden steeds vocht achter zijn longen omdat zijn hart niet sterk genoeg meer kan pompen, nu blijkt hij er ook een longontsteking bij te hebben.
Triest, want hij wil eigenlijk helemaal niet meer naar het ziekenhuis, maar de angst die bij de benauwdheid komt is te groot om te negeren. Jan en Thijs komen morgen al naar huis, zodat we woensdag bij hem langs kunnen gaan. Wat moet je hopen voor een man van 93?

Dat overdenkend ben ik vanmorgen eerst maar wat aan de schoonmaak gegaan, producten die al meer dan een jaar nutteloos in de kast zijn weggegooid, goed moment om meer dan alleen mijn hoofd schoon te maken.
Vanmiddag balen dat een nieuwe cliënt zonder enig bericht niet op is komen dagen, en dat terwijl ik vanmorgen nog aan iemand anders 'nee'  verkocht heb op de vraag of ik nog plaats had voor een behandeling vandaag. Ik zal nooit begrijpen waarom mensen niet even de moeite nemen om op een of andere manier een berichtje te sturen dat de gemaakte afspraak niet door kan gaan.

Eind van de middag wordt er drie keer gebeld tijdens de massage, uiteindelijk toch een bericht ingesproken door de echtgenoten van een van mijn cliënten. Dit was weer erg schrikken en slikken, zijn vrouw is gevallen en heeft haar borstbeen, 8e wervel en twee ribben gebroken en ligt sinds twee weken grotendeels verlamd in het VU ziekenhuis. Gelukkig kan ze wel praten en haar armen gebruiken, ze had zelf aan haar man gevraagd of hij mij bellen wilde dat ze niet meer bij mij zou kunnen komen.
Ik heb hem gebeld, beloofd dat ik een kaart zal sturen en als zij wil dat ik langs kom om iets voor haar te betekenen ik dat heel graag zal doen.

Voor de les maar even aangegeven aan Dianne dat ik een heftige dag achter de rug had, en op haar advies in de hoek gaan liggen. Daar was ook Geesje, heerlijk om ook nog even aan haar mijn ei kwijt te kunnen in een verder behoorlijk volle zaal. Het is toch wel heel bijzonder wat een bikram les met je doet, ik voel me echt herboren na anderhalf uur zweten.

Weer een dag waarop ik goed kan voelen hoe goed deze vorm van yoga bij mij past. Ik voel me veel veerkrachtiger en sterker dan voorheen, hou vertrouwen in de juiste afloop van de dingen die gebeuren, en vooral voel ik me rijk dat ik voor anderen iets kan en mag betekenen.

Als cadeautje kreeg ik ook het cijfer van mijn eindtoets van de opleiding ortho moleculaire voedingsleer vandaag, een tien, goed uitgangspunt voor het examen eind van deze maand.
Nu nog even de was, Jan bellen en gesprek met goede vriend die mijn advies gevraagd heeft.
Fijne avond verder!

Nog 49 dagen - nieuwe uitdaging erbij

En niet lachen! Mijn darmen onder controle krijgen.... voelde me net een klein kind toen ik na de les gevraagd werd of ik soms blaasproblemen heb omdat ik zo vaak tijdens de les eruit moet om naar het toilet te gaan. Ik weet niet beter of dit is nu een keer of 3 gebeurd, maar volgens Mary-Ann ga ik opvallend vaak uit haar les, zo vaak dat ze het met Bettine heeft besproken.
Dat het gevraagd wordt vind ik prima, alleen 'c'est le ton qui fait la musique'.

Ik was zo tevreden dat ik weer lekker vroeg opgestaan was, en de les ging eigenlijk ook best lekker ondanks de bekende ochtendstijfheid.

Het was behoorlijk druk, er is weinig te merken van het feit dat het vakantieperiode is, ben heel benieuwd hoe het in het najaar gaat. Er waren weer twee nieuwe dames, waarvan er een echt heel beroerd is geworden, ondanks onze peptalk ik de kleedkamer moest ze er echt niet meer aan denken om nog eens terug te komen. Het is ook niet fijn als je barstende hoofdpijn krijgt en vreselijk misselijk de les moet verlaten. Ik hoop maar dat zij snel opknapt en nog een fijne dag heeft.

Cadeau nr. twee van mijn lief - met de tekst 'voor de echte liefhebben' is een knalgroene kunststof knoflookcrusher. Dat ik een echte liefhebber ben hebben de mensen om mijn heen vanmorgen wel geroken.... misschien moet ik knoflookpersen gaan verzamelen, ik heb er nu al drie.

Tijd om lekker te gaan eten, vanmorgen trouwens niets gegeten voor de les, alleen twee glazen water, dit bevalt met beter, helemaal niet misselijk en ook geen naar leeg gevoel. Goede tip Jansje! Wat ook een voordeel is, de wekker hoeft dan niet meer zo vroeg gezet te worden, dus worden de ochtendlessen in het weekeinde aantrekkelijker.

Dag 50 - en nu begint het aftellen

Vanmorgen vroeg heb ik raar lopen doen met de wekker, niet voor de eerste keer en ik vrees ook niet voor de laatste keer. Ergens had ik nl. het plan om naar de vroege les te gaan, dan blijft er meer ruimte over op de rest van de dag. Afijn, ik dacht dat ik me verslapen had toen ik om 9.25 uur mijn ogen open deed, bleek later dat het net 8 uur geweest was, maar toen had ik al een halve banaan op en durfde ik het niet meer aan om naar de 9 uur les te gaan.

Mijn eerste cadeau van Jan opengemaakt, heerlijk het nieuwste boek van Geert Kimpen, Rachel, ik heb zijn andere boeken met veel plezier gelezen, en verwacht dat ik hier ook wel weer van zal smullen. Verder een gouden button met 50 erop, gelukkig stond er niet bij dat ik deze de hele dag moest dragen, dus ik heb het op mijn sporttas gespeld :)

Dan maar eerst naar het tuincentrum en AH, ik beschrijf dit soort onzinnige zaken nu even bewust, omdat het voor mij als avondmens best bijzonder is dat ik vrijwillig zo vroeg al in touw ben, wie weet is dit dus ook wel een nieuwe tendens.

Bij de bikram kwam een vrouw naar me toe (sorry, ik weet je naam niet, maar dat ga ik snel vragen) en vertelde mij dat ze mijn blog ook had gelezen en dat haar indruk van mij de laatste tijd is dat ik opener overkom. Ik was erg blij met deze opmerking, en heb dat ook tegen haar gezegd. Ik voel me in ieder geval rustiger in mijn hoofd en ook op een bepaalde manier minder gehaast.

Het blijft verrassend druk in de lessen, geen feedback gekregen maar hoewel ik dat jammer blijf vinden, lukt het me steeds beter om dit te laten zijn voor wat het is.

Eye opener vandaag was voor mij dat je bij de rabbit naar je knieën moet kijken en niet naar je buik, wat ik altijd deed, dit geeft een ander gevoel in je rug, fijne ontdekking.

Bettine is de komende week een aantal dagen afwezig, zij is gevraagd te assisteren bij een bikram yoga retreat in Zuid Frankrijk. Lijkt me erg leuk om zoiets ook een keer mee te maken, maar ik heb geen idee waar je informatie over dit soort activiteiten kunt vinden.

Dag 50 - en morgen weer :)

Ja mensen nu gaat het aftellen beginnen, dus morgen is het weer dag 50.....
Wat ben ik toch een bofkont dat ik mezelf dit gun, de hele dag was ik als een zombie, moe en duf in mijn hoofd maar na 90 minuten zweten voel ik me herboren en kan ik de hele wereld weer aan, zo lekker!

Het enige minpuntje tijdens de les wat dat mijn rechterknie echt weer 'knak' zei tijdens bow pose, en nu doet lopen zelfs pijn. Morgen maar even horen bij Bettine wat nu wijsheid is, accepteren van wat er gebeurd is nog niet mijn sterkste punt (haha helemaal niet dus), maar het is ook niet verstandig om houdingen te doen als het zeer doet.

Even een resumé van de afgelopen 50 dagen (voor zover ik het op mijn netvlies heb, dus aanvullingen zijn van harte welkom)
- Bloeddruk medicatie met 50% verminderd
- Gewicht minus 4 kg (bijna)
- Meer rust in mijn hoofd
- Minder last van hormoonschommelingen (denk ik :) )
- Spierontwikkeling te zien - ik heb duidelijk triceps en biceps, volgens Jan is ook mijn rug anders, maar duidelijk is dat mijn lichaam verandert
- Betere focus tijdens de les
- De steun, interesse en het delen van mijn proces heeft veel hartverwarmende reacties opgeleverd uit - soms verrassende - hoeken
- Minder alcohol geeft beter gevoel, streven blijft om alleen in het weekeinde alcohol te gebruiken
- Iedere houding heeft meer uitdaging dan ik ooit had durven dromen

Wat gaat er de komende 50 dagen nog gebeuren? We zullen het beleven. Zeker is dat ik doorga en dit traject tot en met dag 100 volledig ga beleven, samen met jullie.
Noteer maar vast in je agenda, dat op 24 september ik de les van 11.15 uur ga doen, daarna wil ik graag met jullie feestelijk afsluiten bij een gelegenheid dicht bij de bikram school - nadere info volgt. Zonder jullie interesse en steun zou het traject echt een andere beleving zijn.

Wat ik nog graag wil bereiken? Geen kromme benen meer, volledige focus zonder vervelende stemmetjes in mijn hoofd tijdens de les, weg zere knie, het lef om daar ook met een blote buik te gaan staan, bewust te leven in het moment...... ik word weer emo, dus tijd om te stoppen voor vandaag, morgen mag ik het eerste cadeautje van Jan openmaken en zelf bloemen kopen omdat hij er nu niet is....

Dag 48 en 49 - Op naar de helft

Weer twee totaal verschillende lessen in mijn beleving, sommige dingen veranderen nog niet, de avonden gaan echt veel fijner dan de ochtenden. Het blijft fantastisch om meer advies van Bettine te krijgen, voordeel dat het nu wel te merken is dat er meer mensen op vakantie zijn, alhoewel er nog bijna iedere les nieuwe mensen zijn.

De bow pose gaat beetje bij beetje vooruit, alleen is het heel moeilijk om te blijven staan bij de balanshoudingen als ik mijn gewicht meer naar voren verplaats. Mijn rechterknie blijft wat zeuren, misschien ook wel omdat ik dus altijd verkeerd heb gezeten met de Fixed firm pose (supta-vajrasana).
Bij de locust pose (salabhasana) is het dus de bedoeling dat je met je handen naar de grond duwt en die kracht gebruikt om je benen de lucht in te krijgen. En natuurlijk bij alles de bovenbenen aanspannen....

Jan was woensdag mee, hij had het zwaar, ik vond het wel fijn dat hij er weer een keer was want nu is hij een week zeilen met zijn zoon. 's Avonds kreeg ik zes cadeautjes die ik vanaf zaterdag mag openmaken, omdat ik zo bezig ben het vijftig worden.... en vanaf zaterdag begint de tweede helft van mijn honderddaagse. Het gaat zo snel en ik blijf zo ontroerd van alle aandacht en interesse van jullie, zo bijzonder!

Dag 47 - hard gewerkt

Is het thema van vandaag. Lekkere volle agenda in de salon, van de zomerrust of recessie heb ik gelukkig helemaal geen last. Het is eerder een uitdaging om de ruimte die ik de komende week in mijn agenda gecreëerd heb om ook de laden bijvoorbeeld een keer goed schoon te maken, vast te houden. Na een jaar op mijn heerlijke nieuwe stek aan het Spaarne gewerkt te hebben, is het hier ook tijd voor groot onderhoud :)

Nog niet eerder zo weinig mensen in de les meegemaakt, ik denk dat we met twaalf dames waren, goede oefening voor mijn focus, dat ging lekker soepel. Verder echt heel goed alle extra aanwijzingen van Bettine proberen te volgen, viel niet mee, maar toch weer een paar aanpassingen op houdingen meegekregen. Het belangrijkste op dit moment is voor mij het aanspannen van mijn bovenbenen zodat deze extra sterk worden om mijn knie te ontlasten... en ik maar denken dat mijn bovenbenen al aanvoelden als een paar betonpalen :)

Dag 46 - op schema?

Dank lieve Erik en Geesje voor jullie reacties, ik zat even in een dipje mentaal maar heb nu weer voor ogen dat dit een cadeau voor mezelf is en dat ik er ook echt wel van geniet, maar af en toe sneeuwt dat gevoel een beetje onder.

Ik had van de site van Mary Jarvis een stukje geprint met het plan dat bij vandaag op mijn site te zetten, zo grappig dat Geesje mij dezelfde tekst mailde als mentale steun. (Ik heb het vertaald :) )

Honderd dagen Bikram Yoga doen zal jouw leven veranderen!! Maar waarom 100? Waarom niet 30 of zelfs 60 dagen? Is dat niet meer dan genoeg?. Het antwoord is vrij simpel, nee. Dertig of zestig dagen is een geweldige start en geen kleinigheid, maar het is nog niet genoeg. De eerste 30 dagen zijn feitelijk een herschikking van alle lichaamscellen, spieren, botten, organen en geeft de basis voor de volgende 30 dagen. Dag 1 - 30 gaat met name om het lichaam. Dag 31 - 60 beginnen we in het emotionele gedoe.
Net als gedurende de eerste 30 dagen, waar het hele fysieke lichaam herschikt wordt, wordt de tweede dertig dagen het hele mentale lichaam herschikt terwijl tegelijkertijd iedere lichaamscel geregenereerd en opnieuw opgebouwd wordt. We beginnen ook met een duidelijke verandering van de wervelkolom en het hele centrale zenuwstelsel. Gedurende deze 30 dagen raak je mentaal vermoeid, ondanks het feit dat je je fysiek beter voelt dan ooit eerder in je hele leven! Dit is de emotionele aanpassing.
Van dag 60 - 90 gaat jouw lichaam in een sneltreinvaart veranderen, al heb je dat zelf misschien niet in de gaten. Dit is de periode waarin je hoort ' wat zie je er goed uit! hoe heb je dit voor elkaar gekregen? ' Deze dertig dagen zijn gewoonlijk je beste dagen. Dan is er nog de finale, de laatste elf dagen waarin je je absoluut fantastisch voelt en er geweldig uitziet, als een totaal nieuw persoon.
Men zegt dat het zeven jaar duur om iedere cel in jouw lichaam te vervangen. Jij hebt dit proces met een derde verkort op het moment dat je 100 dagen achter elkaar bikram yoga hebt gedaan. Maar, je vraagt je nu af, waarom nog elf dagen en geen tien? Omdat de eerste regel van de 100 dagen bikram yoga is, dat je er ook bent op dag 101 :)

Dat laatste kan ik nog niet beloven, maar ik weet een ding zeker, stoppen doe ik echt niet na afloop van deze 'marathon' .

Dag 43, 44 en 45 - Confronterend

Ik loop al een paar dagen vast in mezelf en vind het lastig om iets over deze gevoelens en gedachten onder woorden te brengen.
Dat ik last heb van mijn rechterknie is niet lekker, een aantal oefeningen kan ik daardoor alleen nog maar in aangepaste vorm doen, maar ach dat zal over een paar dagen wel weer beter gaan. Mijn nek is ook gevoelig, duidelijk dat daar ook van alles gebeurd, en in mijn wervelkolom gaan er ook allerlei dingen veranderen, met name door de aanpassingen van oefeningen die Bettine me heeft gegeven.

Anders is het met het feit dat ik echt geconfronteerd word met een minder leuke eigenschap van mezelf, maar hoe omschrijf ik dit nu? Ik ben een behoorlijke perfectionist en wil ook graag 'in control' zijn, en deze combinatie maakt het soms moeilijk om iets van iemand anders aan te nemen. Ik wil graag geïnspireerd en geprikkeld worden als ik iets leer, en als dit in mijn ogen te weinig gebeurt gaan mijn gedachten met me op de loop. Pfff, ik vind het doodeng om dit allemaal op te schrijven, maar het hoort bij het proces, dus moet ik maar even een flinke meid zijn.
De uitdaging die ik te gaan heb is om mijn gedachten niet alles over te laten nemen en zelf zo goed mogelijk de houdingen uit te voeren, zonder dat mijn hoofd de boventoon gaat voeren. Daarnaast is het ook, en misschien nog wel veel belangrijker, dat ik leer dat iedereen een eigen manier van lesgeven heeft, en dat overal een positieve kant te vinden is....

Vergelijkbaar had ik gistermiddag de hele les last van het luchtje dat een van de dames op had. Dezelfde dame aan wie ik eerder gevraagd heb of ze dit niet op wil doen voor de les omdat ik daar veel last van heb. Ik hoop dat het verzoek nu wel over is gekomen, nu Dianne het ook aan haar heeft gevraagd en toegelicht heeft dat door de bikram je longen helemaal open gaan staan en het ruiken versterkt wordt.
In de kleedkamer heb ik  mijn mond maar gehouden toen ze daar deo in de vorm van een pompspray opdeed, ik had al hoofdpijn van haar luchtje, dat was even genoeg.

Resumerend is het dus op alle vlakken zo dat je normaal gesproken met een aantal keer per week sporten op alle vlakken tijd hebt om te herstellen, maar met iedere dag trainen lukt dat niet meer, daar zit echt een grote uitdaging om de hobbels te overwinnen en een nieuwe weg te leren vinden.
Ik hoop op jullie tips en advies!

Dag 42 - Misselijk

Wat een tegenvaller vanmorgen, de hele les heb ik me ontzettend misselijk gevoeld, was voor het eerst weer in lange tijd erg blij dat de les afgelopen was, jammer!
Natuurlijk zoek ik redenen en wat ik kan bedenken is dat ik te laat mijn aardbeien-sinasappel ontbijt heb genomen, toch nog koffie naast de kruidenthee en al twee nachten te weinig geslapen. Het was extra jammer omdat ik vanmorgen verrast werd door Ozlem, die voor het eerst naar de les was gekomen, super van haar, en een extra motivatie voor mij om lekker bezig te gaan. Nu hoop ik maar dat ze morgen of zaterdag komt voor de tweede les, want de eerste les is alleen maar overleven in de warme ruimte weten we allemaal, daarna gaat het tenslotte meteen een stuk beter :)

De nieuwe aanwijzingen hebben me trouwens al lekker wat spierpijn bezorgd.

Regelmatig wordt mij gevraagd hoe het me bevalt om iedere dag te gaan. Volgens mij lukt het alleen maar als je echt diep van binnen de keuze gemaakt hebt om de 100-dagen challenge aan te gaan.
Ik moet zeggen dat het door de week volledig opgenomen is in onze dagelijkse routine, natuurlijk super dat Jan zo solidair blijft en het maakt ook praktisch gezien veel handelbaarder. Het late eten 's avonds na de les, ik kan echt niet overleven op een soepje of een boterham, mentaal niet, ik hou gewoon te veel van eten maar ook fysiek gezien heb ik echt iedere dag na de les trek.
In het weekeinde is het wat meer passen en meten, nu zaterdag bijvoorbeeld viert Sander zijn verjaardag, hoe laat gaan we daarheen, hoe combineren we het met de boodschappen en andere zaterdagse activiteiten, en wat dan zondag, want dan komt mijn moeder eten samen met haar nicht, dus dan moeten we wel naar de vroege les, zodat ik op tijd de keuken in kan en dat combineert niet met de middaglessen, dus zaterdag dan maar iets later opstaan en de les om 11.15 doen, want twee dagen in het weekeinde ook de wekker om 7 uur zetten om vroeg iets te kunnen eten is niet fijn.

In de mand van mijn fiets vond ik na de les een 'Peijnenburg complete start koek' , het is grappig om te zien hoe een fietsmand regelmatig mensen uitnodigt om er iets in te deponeren.

Dag 41 - watje

Ja, ik ben blijkbaar een watje omdat ik bij de laatste ademhalingsoefening stopte omdat ik zwarte vlekken voor mijn ogen kreeg. Omdat Mary-Ann tussen de twee sessies ademhalingsoefeningen aangaf dat het juist belangrijk is om door te gaan als je het zwaar hebt, ga door tot je kramp in je buik voelt, go for the sixpack,  vertelde ik haar na de les dat ik stopte omdat het niet meer ging. Ik kreeg het gevoel dat ik niet serieus genomen werd, goh, de hele les gaat het goed en bij de laatste ademhalingsoefening word je duizelig??

Ook bij de camel ben ik regelmatig te duizelig om de eerste set goed te doen, op de een of andere manier is het niet eenvoudig voor mij om vanuit de liggende houdingen ineens weer hoog op mijn knieën te gaan zitten zonder duizelingen, misschien heeft het ook met mijn bloeddruk te maken bedenk ik me nu.

Afijn, zij kiest ervoor om langer de ademhalingsoefening te laten uitvoeren dan Bettine doet, omdat het een belangrijke oefening is die goed geoefend moet worden, ik heb blijkbaar meer tijd nodig om dit ook goed uit te kunnen voeren, dus vandaag is "watje" de conclusie van mijn docente.

Morgen weer een nieuwe dag, met nieuwe kansen en uitdagingen.

Een beetje surfen op het internet maakte duidelijk dat Mary Jarvis al 25 jaar les geeft voor bikram scholen, in het begin heette Bikram yoga trouwens gewoon yoga in de USA. Wel leuk dat je zoveel info op het net kunt vinden. Mary gaat seminars geven op alle scholen in Nederland. Ik verheug me erop, en zal binnenkort wat meer wetenswaardigheden over haar verwerken in mijn blog.

Dag 40 - Vleugels

Heerlijke les gehad vanavond! Het ging echt super, zelfs de standing bow ging een stuk beter dan anders, mijn voet kwam nu in ieder geval een keer in de buurt boven mijn hoofd, in plaats van dat deze bijna mijn buurman of -vrouw raakte :)
Weer een aanwijzing van Bettine over de cobra pose, tja dat hoor je dus ook tussen je schouderbladen te voelen en ik weet nu wat je moet voelen, auch....
Hoop niet dat ik te hard van stapel ben gelopen, want mijn rechterknie wil nu niet eens meer de trap op lopen, maar mentaal vlieg ik naar boven, dus dat is een mooie compensatie.

Op dit moment is het lastig om iets te melden over de andere ontwikkelingen die ik doormaak, ik heb het gevoel dat alles rustig voortkabbelt, hoewel ik wel beter met lastige situaties om kan gaan dan voorheen. Ook merk ik het nu zelf sneller op wanneer ik te snel ergens op reageer door iets te stellig te zeggen terwijl dat niet mijn bedoeling is. Het feit dat ik me dit nu de afgelopen paar dagen een paar keer heb gerealiseerd is voor mij ook een grote verandering. Zo zie je maar, denk je dat je niets te melden hebt en dat er niets bijzonders gebeurt, als je even de tijd neemt om ergens rustig bij stil te staan blijken er toch grote ontwikkelingen plaats te vinden.

Dag 37, 38 en 39- Aanwijzigingen

Ik had vorige week in de kleedkamer een vrouw gesproken die het niet meer zag zitten, de les was te zwaar en ze dacht erover om te stoppen met de bikram. Ik heb haar toen de tip gegeven om meer de focus op haar ademhaling te leggen en niet zo hard te werken aan de oefeningen, sinds ik dat zelf ook meer probeer merk ik namelijk dat de les dan makkelijker vol te houden is, en dat je beetje bij beetje verder komt in de houding.
Na de les van zondag kwam ze naar me toe, dat ze zo geïnspireerd was door ons gesprekje, de les was veel lekkerder gegaan dan eerdere lessen en ze was vol enthousiasme om verder te gaan met bikram; daar word ik nu zo ontzettend blij van, zo eenvoudig is het om iets voor iemand te betekenen, heerlijk!

Bettine heeft mij weer tips gegeven hoe ik mijn houdingen kan verbeteren, heel fijn. Bij de cobra pose (Bhyjangasana) moet ik mijn handen veel verder naar mijn heupen plaatsen dan ik deed, hierdoor ontstaat er ook rek aan de binnenkant van mijn polsen en dat voel ik!

Was ik zo blij dat ik eindelijk bij de head to knee pose (Janushirasana with Paschimottanasana) mijn benen recht op de grond kon krijgen, moet ik nu mijn tenen meer naar me toe trekken, en kan ik dus mijn benen niet meer recht op de grond krijgen, maar veel erger, een enorme rek - lees pijn - in mijn kuiten en knieholten is het gevolg - daar moet nog heel wat werk verzet worden.

Verder gaat het lekker, door de week hebben we ons ritme goed te pakken, in het weekeinde is het wat meer puzzelen om alles een plek te geven en voldoende tijd te hebben om ook te ontspannen, maar ach bikram is toch ook ontspanning?

Dag 36 - Uit balans

Het blijft een wankel evenwicht, ging het begin van de week echt super tijdens de les en verder eigenlijk ook prima, sinds gistermiddag ben ik helemaal van slag door een ansichtkaart (het gaat te ver om het helemaal toe te lichten op deze plaats). De samenwerking tussen geest en lichaam wordt in rap tempo duidelijk als je je met de bikram yoga bezighoudt. Het ging dus niet lekker vanavond, de pijn in mijn knie houdt aan en ook mijn rug is in protest gegaan.
Gewoon doorgaan is het devies, het hoort er allemaal bij, stoppen voor het pijn gaat doen en morgen weer kijken hoe mijn lichaam voelt.

Eerst maar zien dat ik die kaart uit mijn hoofd kan zetten. Gelukkig heb ik nog 64 dagen te gaan, want wat heb ik nog veel te leren!

Dag 35 - Fysiek versus mentaal

Vanmorgen was ik weer lekker stijf, mijn knieën weigerden weer dienst tijdens de laatste twee vormen van Akward pose, maar verder rustig aan mijn ding gedaan.
Mentaal voelde ik me sterker vandaag, goed bij mijn ademhaling gebleven het grootste deel van de tijd, en mijn concentratie gaat vooruit, ondanks het feit dat er hier en daar in de zaal aardig wat gekreund en gesteund werd :)

In mijn hoofd krijgen een aantal zaken ook meer en meer vorm, eind augustus ga ik het examen orthomoleculaire voedingsleer doen, dan is dat losse eindje ook afgerond en ik vind dit echt heel erg interessant.
Vakantie naar Madeira is geboekt voor 26 september, lekker 11 dagen samen weg.
Ik ben van plan om daarna op de dinsdagmiddag niet meer te gaan werken, een middag per week echt vrij om iets anders te gaan doen, spannend!
Nu maar eens kijken wat de komende maand voor ontwikkelingen met zich meebrengt.

Dag 33 en 34 - Echt, geen dag is hetzelfde

Gisteren weer heerlijke training gehad, het ging goed, en een echt lekker gevoel dat ik nog tweederde te gaan heb van dit avontuur. Ik ben best benieuwd waar het me gaat brengen.
Bettine had een goede opmerking tijdens de les, probeer niet zo streng te zijn voor jezelf en altijd maar de focus te leggen op datgene wat beter kan of niet goed gaat, maar kies iedere dag iets uit waar je trots op kunt zijn dat je dat gedaan hebt, maakt niet uit hoe het ging.

Ja, dat is voor mij iets om bij stil te staan.

Vandaag denk ik daar maar even aan terug, ineens last van mijn knieën bij de warming up oefeningen, ik kon ze echt niet meedoen. De rest van de les miste ik de energie en feedback van de afgelopen dagen, maar  eigenlijk is dat even prima nu, morgenochtend weer een les, en even iets minder diep gaan in de les is ook goed, ik was er weer na een drukke werkdag en morgenochtend ben ik er weer met frisse energie.

Grootste pluspunt dat ik zelf nu merk is mijn focus die echt aan het verbeteren is.

Dag 32 - als een trein

"Mijn lekkerste les ooit - dank je wel" waren mijn woorden vanavond tegen Bettine na afloop van de les. Ik moest me vreselijk haasten om op tijd te zijn, tas nog snel opnieuw ingepakt omdat de handdoeken nog niet droog waren, lag op een 'vreemde' plek in de zaal maar het ging ontzettend lekker.
Voor de les heeft Bettine me nog even toegelicht dat ik beter niet zo'n hoofddoekje op mijn hoofd kan doen omdat het hoofd dan te warm blijft, staartjes of haarband is een stuk verstandiger, dus daar ga ik voor.

Het was als altijd hard werken, maar met aandacht voor mijn ademhaling, veel extra uitleg van Bettine en een soort rust van binnen maakten dat ik me nu echt heel erg lekker voel. Ik zag ook voor het eerst dat mijn bovenarmen weer iets van vorm beginnen te vertonen, de kipfiletjes moeten het onderspit delven :)

Meer en meer positieve feedback uit allerlei hoeken, ook van mensen die niet weten dat ik dit doe, helpen ook om vol te houden en echt meer en meer te voelen dat het een positieve draai aan mijn hele zijn geeft.
Men merkt op dat ik meer rust uitstraal, dat mijn huid er beter uit ziet, en dat mijn lichaam aan het veranderen is.

Zelf ervaar ik ook beetje bij beetje meer ruimte en rust in mezelf, daar wil ik nog wel meer van!
Alleen zo jammer dat iemand die de acht uur les ging volgen het nodig vond om zich flink voor de les van deospray te voorzien in de kleedkamer, grrrr - verlichting heb ik echt nog lang niet bereikt :)

Dag 30 en 31 - niets forceren

Voor de les zaterdagochtend om 11.15 uur was begonnen zat ik al behoorlijk te transpireren, zo warm was het in de lesruimte. Ook voor het eerst dat ik binnenkwam en er echt een duidelijke zweetgeur hing, gelukkig ruik je dat niet meer na een paar minuten :)

Mijn mantra deze dagen is dat ik dit echt voor mezelf doe, dus proberen de focus nog beter op mijn ademhaling te leggen en niet bezig te zijn met andere dingen, dit blijft toch een zeer grote uitdaging.

Zondagochtend zouden we de les van 9 uur doen, maar ondanks de fruitshake om 7 uur, zijn we weer zo diep in slaap gevallen dat we te laat wakker waren voor de vroege les. Ik was de hele dag best wel moe, misschien omdat we zaterdagavond - op mijn verzoek - een keer niet lekker gezond gegeten hebben - ik heb niet gekookt maar rijsttoastjes gegeten met gewokte gamba's, salades en wat rauwkost, glaasje wijn erbij, ach het was wel erg lekker.
Na de les voelde ik me in ieder geval een stuk beter dan ervoor, dat blijft toch wonderbaarlijk. Wel weer een nieuwe beleving gehad, tijdens een aantal van de staande oefeningen gingen mijn benen heel erg schudden, echt meer dan trillen, raar gevoel. Navraag bij Bettine leerde mij dat dit een teken is dat mijn lichaam nieuwe dingen aan het verwerken is, dus eigenlijk positieve verandering en dat het niets te maken had met de vermoeidheid die ik de hele dag voelde.

Wat zal de volgende les me brengen?

Dag 29 - Goed nieuws

Vanmorgen is vastgesteld dat ik de komende twee maanden mijn bloeddrukmedicatie mag halveren en over twee maanden, mits mijn bloeddruk binnen de normen blijft, mag ik stoppen. De (vervangend) huisarts was erg positief over de verandering tot nu toe en ik ook!
Had niet verwacht dat er echt zo'n groot fysiek verschil mogelijk zou zijn. Trouwens ik begin nu ook voorzichtig iets van verschil te zien aan de vorm van mijn lichaam, al blijft de weegschaal hetzelfde gewicht aanwijzen, zal het dan toch waar zijn dat spieren zwaarder wegen dan vet?? Helaas moet ik wel zo eerlijk zijn dat mijn vetpercentage nog gelijk is, dus die zoektocht  wordt vervolgd.

Ik zei toch dat ik blij was dat Bettine weer terug is, nou tijdens de les vanavond had ik echt een andere mening. Voor mijn gevoel was het warmer, zwaarder - met name de staande oefeningen gingen als een speer achter elkaar door, en ik was ontzettend duizelig en misselijk op een gegeven moment.
Tranen kwamen tijdens de grondoefeningen weer naar boven borrelen, en frustratie dat ik niet in staat was om alle oefeningen mee te doen.

Nu kan ik de boel weer relativeren, Dianne gaf gisteren al aan dat rond dag 30 het even extra zwaar is, dus laat ik dat maar aannemen.

Nieuws: op 21 augustus komt een Amerikaanse met 35 jaar ervaring (Bettine's docente) een seminar geven van 13.00 tot ongeveer 20.00 uur maar met kans op uitlopen. Het begint met een reguliere les door haar, daarna mogelijkheid tot het stellen van vragen en demo's van de verschillende houdingen. Zelf iets te eten meenemen voor tussendoor als je meer wilt dan water of cocoswater :) Het kost wel aardig wat 90 euro nl. maar ik heb me er wel voor opgegeven. Mooi cadeautje voor mezelf met de laatste maand (dan) voor de boeg.

Nog een fijne avond!

Dag 27 en 28 - overgang

Nee, niet die overgang die mij al enige maanden af en toe zeer lastige momenten bezorgt, daar dit keer de overgang van de woensdagavondles naar de donderdagochtend. Het was jammer want woensdagavond ging het echt lekker en vanochtend was het weer een duidelijke confrontatie met een superstijf lichaam.

Verder ben ik me heus goed bewust van het feit dat ik niet een gemiddeld persoon ben, en af en toe heel lastige trekjes heb, maar ik kan er echt niet bij hoe je het verzint om voor een sportieve training zoals de bikram toch wel is, een luchtje op doet. Juist door de warmte in de ruimte komen de geurstoffen nog meer naar boven, en zeker voor mijn neus echt een kwelling als dit chemische stoffen zijn.
De dame in kwestie was na de les erg verontwaardigd dat ik haar verzocht had, omdat ik er echt last van heb, niet meer een luchtje op te doen voor de les.
Mijn leerschool hieruit is dat ik een volgende keer beter op een andere plek kan gaan liggen, maar ja, dan blijft de vraag of het iets is wat je nu wel of niet bespreekbaar moet maken.....

Dianne heeft op mijn verzoek de Tulandandasana (balancing stick pose) extra uitgelegd en gedemonstreerd. Leerzaam, het is dus van belang dat je jezelf in de spiegel ziet, wat ervoor zorgt dat je nek recht staat en niet naar beneden gericht is en je armen zoveel mogelijk achter de oren gestrekt zijn... en inderdaad lastig Geesje zoals jij al zei gisteravond om dan in de houding te blijven staan.

Dag 26 - Andere uitdaging

Over de les heb ik niet veel te melden... er komen vast nog lessen waar ik weer ontdekkingen doe of tegen obstakels oploop, maar nu even niet. Lekker rustig nietwaar?

Wel weer een andere uitdaging, voor het eerst aan de slag met de scanner op mijn printer om de artikelen uit NRC van 9 juli en uit de Koorddanser van juni 2011 die Janneke heel attent bij mij in de brievenbus heeft gegooid met een lieve kaart erbij, in te scannen zodat jullie deze ook kunnen lezen. Dat deel is gelukt maar ik geef nu de pogingen op om de pdf bestanden op dit blog te krijgen, geen idee hoe ik dat voor elkaar moet krijgen, dus wie een tip heeft graag.

Tot mijn grote blijdschap heb ik nu ook een volger aan de andere kant van de wereld, Linda heerlijk om je in de buurt te hebben!